Atamalarda ve norm belirlemelerde kural koyucu, Milli Eğitim Bakanlığımızın kendisidir. Yani kuralları bizatihi kendisi koyuyor. O zaman şube müdürlüğü atamaları ve geçici görevlendirmeleri ile ilgili bu çelişkiler yumağı neden yaşanıyor? Umarım bu çelişki bu sene giderilir. Ülkemizde şube müdürü norm sayısı 1.995 olarak tespit edilmiş. Kim belirlemiş bu sayıyı?

  Tabii, Milli Eğitim Bakanlığımız…

  Norm belirleme yetkisi Bakanlığımızda ise norm fazlası olan görevlendirmeleri kim yapıyor!

Bakanlığımız, şube müdürü geçici görevlendirmeleri konusunda sendikaların sürekli eleştirisine uğruyor ve mahkemelik oluyor. Ülke genelinde kadrolu çalışan şube müdürü sayısı 1.075, norm kadro dışında ve geçici görevlendirme ile çalışan şube müdürü ise 1.134’tür. Bu rakamlar, Bakanlığımızın sayıları olarak Türk Eğitim Sen’in sitesinde yayınlandı. Geçici görevlendirme ile çalışanların sayısı, kadrolu çalışanların sayısından fazladır. Geçici görevlendirme ile çalışanlarla ile birlikte Ülkemiz genelinde görev yapan toplam şube müdürü sayısı 2.209’dur.

  Yani, 214 norm fazlası şube müdürü görev yapıyor. Ülkemizde, 2.209 şube müdürüne ihtiyaç var ise il ve ilçelere verin bu normları, bu görevlerde bulunan yöneticilerde zor durumda kalmasın. Bunu yapmak çok mu zor!

  Geçen günlerde tekrar basında bu konu eleştiri konusu oldu. Çankaya İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünde 6 şube müdürü norm kadrosuna karşılık, 11 şube müdürü görev yapıyor, diye. İstanbul’da ise şube müdürlüğü norm kadrosu 137 iken, kadrolu çalışan 102, geçici görevlendirme ile çalışan sayısı da 110’un üzerindedir. Buna göre İstanbul’da 137 şube müdürü görev yapması gerekirken, yaklaşık 212 şube müdürü görev yapmaktadır. (Basına yansıyan rakamlar)  Geçici görevlendirme ile görev yapanların sayısı, asaleten görev yapanların sayısından fazladır. İstanbul’da ihtiyaç mı var,  normunu arttırın. Bunun önündeki engeli anlamadım.

  Aslında, Bakanlığımızın bu konuda bir çalışma yapması gerekir. Göçlerden dolayı öğrenci sayıları azalan ilçelerdeki şube müdürü normları yeniden gözden geçirilmelidir. Buradan artacak normlar büyük şehirlere kaydırılabilir. Örneğin, öğrenci sayısı geçmişte 6.000 olan bir ilçede; yıllar önce 2 şube müdürü normu varken, aynı ilçede öğrenci sayısı bugün 2.000 nin altına düşmüş olmasına rağmen hala 2 şube müdürü normu kadrosu var. Büyük şehirlerde öğrenci sayısı fazlalaşıyor ve iş yükü artıyorsa normları da ona göre düzenlemek gerekir. Bu konuda inceleme yapıp şube müdürü norm sayıları yeniden değerlendirmeye tabi tutulmalıdır.

  Bir başka konu da, Devlet Memurlarının Yer Değiştirme suretiyle atanmalarına ilişkin yönetmeliğinin; Ek Madde 1 – (Ek : 26/6/2000 – 2000/1228B.K. K.)  d) (a), (b) ve (c) bentlerinde belirtilen unvanların yardımcılıklarına, atanacak olanların ilk görev yerleri, atanacakları kurum veya kuruluşun hizmet birimi olması halinde bu Yönetmeliğe ekli (1) sayılı cetvelde yer alan 5 ve 6 ncı hizmet bölgeleridir. 5 ve 6 ncı hizmet bölgelerine dâhil illerde atamayı yapacak kurum veya kuruluşa ait yukarıda sayılan unvanlarda boş kadro bulunmadığı hallerde, daha sonra bu bölgelere atanmak üzere diğer illere atama yapılabilir, denilmektedir

  Bu hükümler yönetmelikte mevcut iken yönetmeliğe aykırı batı illerine ilk defa il milli eğitim müdürü ve yardımcısı ile ilçe milli eğitim müdürü, şube müdürü, merkez teşkilatına şube müdürü  atamak hukuken yanlış bir uygulamadır. 5. ve 6. hizmet bölgesinde boş kadro varken diğer bölgelere atamalar yapmak doğru değildir.

  Benim bu yönetmelikten okuyup anladığım ilk defa il milli eğitim müdürlüğü/ilçe milli eğitim müdürlüğü, milli eğitim müdür yardımcılığı ve merkez teşkilatı şube müdürlüğüne atananların 5. ve 6. hizmet bölgelerine atanması gerektiğidir.

  Ya da ilk defa batı illerinde göreve başlayanların, bölge hizmeti yapmak üzere yönetmelik gereği 5. ve 6. hizmet bölgelerine atamalarının yapılması gerekmektedir. Bunun ile ilgili yönetmelik çıkarılmalıdır. Şöyle bir metin olur mu?” daha sonra bu bölgelere atanmak üzere diğer illere atama yapılabilir” Ne zaman? Kaç yıl sonra? Böyle ucu açık bir ifade, yeri geldiğinde hukuk metni sayılan yönetmeliğe nasıl konur? Bu ifadenin arkasının doldurulması gerekir.

  Eğer bu yönetmelikten de memnun değil iseniz hükümlerini değiştirin. Atamaları istediğiniz hale getirmiş olursunuz! Bugünkü sıkıntılarda ortadan kalkar. Kimse mahkeme kapılarına gitmek ile de uğraşmaz.

  Herkesin şunu anlaması gerekir diye düşünüyorum; artık hiçbir şey eskisi gibi değil, ben yaptım oldu mantığı ile hareket edemeyiz. İletişim çağındayız. En ücra ilçede bile neler oluyor, hepimiz bir anda bilgi sahibi olabiliyoruz. Doğru ya da yanlış bilgi bombardımanın etkisi altında kalıyoruz. Bunun için oyunu kuralına göre oynamak gerekir. Oyunu kurallarına göre oynamak sağlam bir kurum kültürünün oluşmasını, kurumun (GİH) yönetici atamaları konusundaki imajının düzelmesini sağlayacaktır. Kendi koyduğumuz kuralları kendimiz yok sayarsak, kuralsızlıkların hüküm sürdüğü teşkilatta istenilen amaçlara ulaşmak ve adaleti sağlamak, zor olur kanaatindeyim…

  Oyunu kuralına göre oyna, skandal olmasın!

  Sovyetler Birliğinin dağılması ile bağımsızlığını yeniden kazanan Azerbaycan Cumhuriyeti dünyaya enteqrasyon olmakla beraber, aynı zamanda ulusal devletçilik prensiplerine yönelik dış politikasını yürütmeye  başlamıştır. Bağımsız Azerbaycan devletinin dünya siyasal sisteminde yeri ve rolü açısından Türkiye Cumhuriyeti ile ilişkileri büyük önem taşımaktadır.

Azerbaycan Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını ilk tanıyan devlet Türkiye Cumhuriyeti olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti 9 Kasım 1991 yılında resmi olarak Azerbayca’nın bağımsızlığını tanımıştır. Diplomatik ilişkiler ise 14 Ocak 1992 yılında kurulmuştur.  Etnik, külturel, dini açıdan yakınlığa dayanan Azerbaycan-Türkiye ilişkileri tarihin zor sınavlarından çıkarak stratejik ortaklık seviyesine ulaşmıştır.

  Türkiye-Azerbaycan ilişkileri 1991–2010 arasında devamlı yükselişte olmuştur. Sorunlu küçük dönemler yaşanmışsa da, bu dönemlerde bile olumlu adımlar ve söylemler daha ön planda olmuştur. Sorunlar  artık geri planda kalmıştır. İkili ilişkilerin, 2010 yılına kadarki aşamasında olumluluk asli, sorunlar ise tali unsur olarak dikkat çekmiştir. Her alanı kapsayan çeşitli anlaşmalar imzalanırken, Türkiye ve Azerbaycan birbirlerini tüm önemli konularda açıkça desteklerken, Bakü-Tiflis-Ceyhan, Bakü-Tiflis-Erzurum, Bakü-Tiflis-Kars gibi küresel önem de taşıyan bölgesel projeler gerçekleştirilirken, Türkiye`deki bazı güçlerin Azerbaycan`da “darbecilere yardım ettiğine ilişkin” iddiaları ya da Azerbaycan`ın Türkiye`yi “Kıbrıs sorununda da yeterince desteklemediğine ilişkin” iddialar gölgede kalabilmiştir. Azerbaycan`ın ve Türkiye`nin olanakları ve sorunları da dikkate alındığnda, her iki olay ve benzeri diğer iddiaların bir hayli tartışmalı ve gerçekliğe uygunluk paylarının az olduğunu da hemen eklemekte yarar vardır.

  2010 yılının  Ağustos  ayında Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün Azerbaycana ziyareti, ilişkileri geliştirme konusuna yeni bir ivme kazandırdı. Azerbaycan – Türkiye ilişkileri çok önemlidir. Türkiye, Azerbaycan’ın ciddi stratejik ortağıdır. Dini, dili, kültürü aynı olan iki kardeş devlettir. Gücünü ve işbirliğini zengin tarihimizden alıyor. 15 Eylül 2010 yılında imzalanan Türkiye-Azerbaycan Yüksek Düzeyli Stratejik İşbirliği Konseyi Kuruluşu Anlaşması, ilişkileri geliştirme konusuna yeni bir ivme kazandıracak.  Bugün siyasi ve askeri ilişkileri çok iyi düzeyde olan  iki devletin büyük potansiyele sahip ekonomik ve ticari ilişkileri daha da geliştirilmekdedir.

  Türkiye-Azerbaycan ilişkileri aşağıda sayılan jeopolitik, jeo- ekonomik ve jeo-stratejik temeller üzerine kurulmuştur:

  a. Azerbaycan, Türkiye’nin Kafkasya’da İran ve Rusya’ya karşı yürüttüğü tarihi rakabetinin merkez ülkesidir. Diğer bir ifade ile Türkiye’nin Azerbaycan olmadan etkin bir Kafkasya siyaseti yürütmesi mümükün değildir.

  b. Azerbaycan, Türkiye’nin Kafkasya’daki ekonomi ve ulaşım gibi alanlardaki başarılı projelerinde merkez konuma sahiptir.

  c. Azerbaycan, Türkiye’nin dış politikasında enerji alanında doğu-batı koridoru ve enerji çekim merkezi olma politikasında kilit rol oynamaktadır.

  d. Azerbaycan olmadan Türkiye’nin istikrarlı ve uzun vadeli bir Türk Dünyası ve Avrasya politikası geliştirmesi de mümükün değildir .

  Şöyleki, Azerbaycan- Türkiye ilişkilerinin geliştirilme aşamasında her iki devlet tarafından ön plana çıkarılması gereken unsur sadece siyasal, ekonomik çkarlar değil, iki ülke arasında mevcut coğrafi yakınlığın avantaji önemsenmelidir.

 ___________________________

1 Araz Aslanlı, “Azerbaycan-Türkiye ilişkileri: nerede kalmıştık?” http://www.1news.com.tr/yazarlar/20100923120704516.html

  Tüm dünya’yı önemli boyutlarda etkileyen bir değişim sürecine girildiği herkes tarafından kabul edilen bir gerçektir. Bilgi, haberleşme ve ulaşım araçlarının sürekli gelişimi dünyayı bir köye çevirirken, siyasal dengeleri alt üst ettiği gibi ekonomik alanda da giderek sınırların ve mesafelerin anlamını yitirmesine neden olmaktadır.

  Ekonomik İşbirliği Teşkilatı (EİT), 1985 yılında Türkiye, İran ve Pakistan arasında ekonomik, ticari ve kültürel işbirliğini geliştirmek amacıyla kurulmuş olan bölgesel bir kuruluştur.

  EİT, 1964-1979 yılları arasında faaliyet gösteren Kalkınma için Bölgesel İşbirliği Teşkilatının (RCD – Regional Cooperation for Development) takipçi kuruluşudur. Sovyetler Birliği’nin yıkılmasıyla diğer Türk Devletleri de bu örgüte dahil olmuşlardır. Bu çerçevede, 1992 yılında Afganistan, Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan, Türkmenistan ve Özbekistan’ın katılımlarıyla 400 milyon insanın yaşadığı, 8 milyon kilometre karelik alanı kapsayan on üyeli bir örgüt haline gelmiştir.  

  EİT’in hukuki temelini oluşturan İzmir Anlaşması 14 Eylül 1996 tarihinde İzmir’de yapılan EİT Bakanlar Konseyi Olağanüstü Toplantısı’nda tadil edilmiş şekliyle imzalanmış ve bu çerçevede Teşkilat’ın yeniden yapılanma sürecinde büyük bir mesafe katedilmiştir.

Üye devletler, bölgesel kalkınmanın hızını artırmaya yönelik işbirliği içerisinde çalışmaktadırlar. Genç yaşına rağmen başarılı bir bölgesel örgüte dönüşen EİT; enerji, ticaret, ulaştırma, tarım ve ilaç kontrolünü de içeren öncelik alanlarında başlattığı projelerle uluslararası itibarını artırmaktadır.

  Ekonomik İşbirliği Örgütü (ECO) 1985 yılında Türkiye, İran ve Pakistan arasında kültürel ekonomik ve ticari işbirliğini geliştirmek amacıyla kurulmuştur. Sovyetler Birliği’nin yıkılmasıyla diğer Türk Devletleri de bu örgüte dahil olmuşlardır. Ekonomik İşbirliği Teşkilatı (EİT) olarak da bilinir. ECO’nun halen 10 üyesi bulunmaktadır, bu ülkeler: Türkiye, Pakistan, İran, Azerbaycan, Afganistan, Kazakistan, Kırgızistan, Türkmenistan, Tacikistan ve Özbekistan’dır.

  ECO üyeleri siyasi, kültürel, ticari ve ekonomik alanda işbirliğini hedeflemektedir. Hedefleri arasında 2015 yılına kadar serbest ticaret bölgesi oluşturmak da yer almaktadır. Hedeflerinden bir diğeri ise üyeleri arasında bir platform oluşturarak işbirliğini genişletmektir.

Örgüt’ün yapısı :

  Bakanlar Konseyi: En üst düzey karar alma organı. Dışişleri Bakanlarından oluşur. Yılda bir kez toplanır. Sürekli Temsilciler Konseyi: Büyükelçiler, ve diğer üyelerden oluşur.

  Bölgesel Planlama Konseyi 

  Sanayii ve Tarım Direktörlüğü

  Ticaret ve Yatıırm Direktörlüğü

  Enerji, Madenler ve Çevre Direktörlüğü

  Ulaştırma ve İletişim Direktörlüğü 

  Ekonomik Araştırma ve İstatistik Direktörlüğü

  Proje Araştırma Direktörlüğü

  EİT’nin kuruluş amaçlarını şu şekilde özetlemek mümkündür:

  Üye ülkelerde sürdürülebilir ekonomik kalkınmanın sağlanması,

  Ticari engellerin kademeli olarak kaldırılması ve bölgesel ticaretin teşvik edilmesi,

  Üye ülkeler arasında ve dış dünya ile ulaşım ve haberleşme altyapısının geliştirilmesi,

  Ekonomik liberalizasyon ve özelleştirmenin sağlanması,

  EİT bölgesinin tarımsal ve endüstriyel potansiyelinin verimli kullanımı,

  Uyuşturucu ile mücadele,

  Ekolojik denge ve çevrenin korunması alanında bölgesel işbirliği,

  EİT bölgesindeki insanlar arasında tarihi ve kültürel bağların güçlendirilmesi ,

  Bölgesel ve uluslararası örgütlerle ortaklaşa işbirliğinin geliştirilmesi.

Faaliyet Alanları

  EİT’nin faaliyet alanları şunlardır:

  Ticaret ve yatırım,

  Ulaştırma ve telekomünikasyon,

  Enerji, tabi kaynaklar ve çevre,

  Tarım, sanayi ve turizm,

  İnsan kaynakları ve sürdürülebilir kalkınma,

  Proje, ekonomik araştırma ve istatistik ve

  Uluslararası ilişkiler.

  Asya ülkeleri ile Türk Cumhuriyetlerini biraraya getiren Ekonomik İşbirliği Örgütü toplantısı, 22-23 Aralık’ta İstanbul’da düzenlendi. 

  İstanbul, tarihinde üçüncü kez Ekonomik İşbirliği Teşkilatı (EİT) 11. Devlet ve Hükümet Başkanları Zirvesi’ne evsahipliği yaptı. Zirve için İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinecad, Azerbaycan Devlet Başkanı İlham Aliyev, Irak Cumhurbaşkanı Celal Talabani, Tacikistan Cumhurbaşkanı İmamali Rahman, Kırgızistan Lideri Roza Otunbayeva, Afganistan Cumhurbaşkanı Hamid Karzai, Pakistan lideri Asıf Ali Zerdari, Kazakistan Başbakanı Kerim Massimov ve Türkmenistan Cumhurbaşkanı 1. Yardımcısı Tuvakmammed Japarov İstanbul’a geldi. Özbekistan ise ilk defa Türkiye’deki bir zirveye Büyükelçi düzeyinde katıldı.

  Zirve sırasının Pakistan’da olmasına karşın, sel felaketi nedeniyle Türkiye’de yapılan 11’nci zirvede 2015’e yönelik hedefler belirlendi. Cumhurbaşkanı Gül’ün ev sahipliği yaptığı zirveye Irak, Suriye, Ürdün, Lübnan da misafir ülke olarak katılıyor. 
  Türkiye’nin, zirve toplantısında örgütün dönem başkanlığını üstlenecek olmasından büyük memnuniyet duyduğunu ifade eden Erdoğan, “Hiç kuşkusuz bölgemizin istikrarı, huzurun, barışın, işbirliği ve dayanışmanın daha da artırılmasından geçiyor” dedi. Hükümetinin 8 yıl önce ‘’dış politikada sıfır sorun” ilkesini benimsediğini ifade eden Erdoğan, bugün, bu çabalarının çok ciddi ve yararlı sonuçlar verdiğine, bölgesel işbirliklerinin çok geliştiğine ve bölge ülkelerinin hep birlikte kazandığına şahit olunduğunu belirtti.

  Ekonomik İşbirliği Teşkilatı’nın gerçekleştirilen 11’inci liderler zirvesinde önce dışişleri bakanları biraraya geldi. Türkiye’nin 3’üncü kez evsahibi olduğu zirvede 2015 hedefleri için yeni kararlar alındı.

  Zirvede, 1 Ekim 2005’te Astana’da düzenlenen Bakanlar Konseyi Toplantısında kabul edilen Vizyon Belgesi’nde belirlenen hedeflerin ne kadarına ulaşıldığı ve önümüzdeki 5 yılda ne gibi ek önlemler alınması gerektiği masaya yatırılıdı.

  Liderler ayrıca iklim değişikliği, enerji güvenliği, sürdürülebilir ve dengeli kalkınma, gıda güvencesi, yoksulluk ve açlığın giderilmesi, okuma-yazma oranının yükseltilmesi, kadın-erkek eşitliğinin sağlanması gibi küresel gündemi meşgul eden ekonomik ve sosyal sorunlar hakkında görüş alış verişinde bulunuldu. Zirve sonunda ayrıca, EİT çevresindeki ticaret, yatırım, tarım, ulaştırma, enerji, çevre, eğitim, sağlık, turizm, örgütlü suçlarla mücadele gibi çok çeşitli alanlardaki işbirliğinin güçlendirilmesine yönelik “İstanbul Bildirisi”ne imza atıldı. Dışişleri Bakanları Konsey Toplantısı ile başlayan toplantıda EİT Ticaret Anlaşması (ECOTA), EİT Serbest Ticaret Anlaşması, EİT Transit Taşımacılık Çerçeve Anlaşması (TTFA), EİT İşadamları İçin Vize İşlemlerinin Kolaylaştırılması Anlaşması, EİT Yatırımların Korunması ve Teşviki Anlaşması (APPI), EİT Kaçakçılık ve Gümrük Suçları Veri Bankasının Kurulması ve İşletilmesine Dair Anlaşma ile EİT Gümrük Alanında Karşılıklı İdari İşbirliği Anlaşması gözden geçirilecek. Ayrıca EİT Teknoloji Transferi Merkezi, EİT Bilim Vakfı, EİT Sigortacılık Şirketi, EİT Gıda Güvenliği Bölgesel Programı kapsamındaki Bölgesel Koordinasyon Birimi (RCU), EİT Veterinerlik Birimi (ECO-VECO), EİT Standardizasyon, Uygunluk Değerlendirmesi, Akreditasyon ve Metroloji Bölgesel Enstitüsü (RISCAM), EİT Lojistik Sağlayıcıları Dernekleri Federasyonu (ECOLPAF), EİT Doğal Afetler Risk Yönetimi Bölgesel Merkezi (ECORCRM), EİT Tohumculuk Derneği, EİT Suların Verimli Kullanılması Merkezi kurulması da görüşülecek. Öncelikli bölgesel işbirliği projeleri ve bu kapsamda Afganistan’ın yeniden imarı, gıda güvenliği, tarımsal biyoteknoloji, nanoteknoloji, demiryolu taşımacılığı, kaçakçılıkla mücadele görüşüldü.

  Cumhurbaşkanı Abdullah Gül zirvenin açılışında, Türkiye’nin, bulunduğu coğrafyanın tamamına barış, güvenlik, istikrar ve refahın sağlanmasına büyük önem verdiğini belirtti.

Gül, etkin ve adil bir dünya düzenine giden yolun bölgesel alanda gerçekleştirilecek diyalog ve işbirliğinden geçtiğini söyledi.

  Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Gül  zirvede şöyle konuştu: “Coğrafyanın tamamında barış, güvenlik, istikrar ve refahın sağlanmasına büyük önem atfetmektedir. Bu doğrultuda bölgesel diyalog ve işbirliği mekanizmaları oluşturmaya, enerji, iletişim ve ulaşım gibi kapsamlı bölgesel ekonomik işbirliği projelerini hayata geçirmeye çalışıyoruz. Bölgemizde ekonomik işbirliğinin ve kalkınmanın desteklenmesinin sürekli ve kurumsallaşmış bir diyaloğu gerekli kıldığını düşünüyorum. Ayrıca etkin ve adil bir dünya düzenine giden yolun aynı zamanda bölgesel alanda gerçekleştirilecek diyalog ve işbirliğinden geçtiği kanaatindeyim. Bu anlayışla kurucu ülkelerden biri olarak EİT’e Türkiye olarak büyük önem atfetmekteyiz.”     

  Türk Dünyasının ve Türkiye’nin jeopolitik konumu ve tarihi misyonu bu ülkeye birçok sorumluluklar yüklemektedir. Kendisini, çevresini, komşularını ve dünyanın diğer devletlerini iyi analiz etmeli, iyi incelemelidir.