Trabzon tarihi geçmişi ve turizm değerleriyle Karadeniz Bölgesinin en önemli illerinden birsidir. Şehir birçok tarihi olaylara tanıklık etmiş ve bölgenin marka şehri olmuştur. Günümüzde de sosyal, turizm, ekonomik yönden önemli mesafe kaydetmiştir. Trabzon’un en önemli turizm değerlerinden birisi olan Trabzon’un tarihi eserlerini tanıtmak için bu yazı dizisini kaleme aldım;

  Trabzoın  Çifte Hamam: Trabzon Merkez ilçede, Orta Hisar Mahallesi’ndedir. Kitâbesi olmadığından, ne zaman ve kimin tarafından yapıldığı bilinmemektedir. Çİfte bugüne kadar çeşitli onarımlar görmüştür.

  Hacı Arif Hamamı: Trabzon il merkezinde (merkez ilçede); Pazarkapı Mahallesi’nde, Pazarkapı Câmii’nin güneyinde-dir. XVIII. yüzyıl Osmanlı eserlerindendir. Dikdörtgen planlı olup, dört eyvanlıdır.

  Fatih Hamamı: Trabzon merkez ilçede, Hacı Kasım Mahallesi’ndedir. Yapılış tarihi belli değildir. 1461 yılında Trabzon’un fethinden sonra yapıldığı tahmin edilmektedir. Bugün büyük bir bölümü yıkılmış durumda olan hamamın doğu bölümündeki sıcaklık ayakta kalmıştır.

  Sekiz Direkli Hamam: Trabzon merkez ilçede, Pazarkapı Mahallesi’ndedir. Ne zaman ve kimin tarafından yapıldığı kesin olarak belli değildir. Bizans Devleti döneminde Trabzon’a gelen Selçuklular tarafından yapıldığı tahmin edilmektedir. Sekiz sütun üzerine  oturtulan büyük bir kubbesi vardır.

  İskender Paşa Hamamı: Trabzon merkez ilçede; Çarşı Mahallesi’nde, Taş Han’ın batısındadır. İskender Paşa tarafından yaptırılmıştır. Yapılış tarihi kesin olarak belli değildir. Ancak, 1519-1533 yılları arasında yapıldığı tahmin edilmektedir. Dikdörtgen planlı olup, batısı erkeklere, doğusu kadınlara olmak üzere iki bölümden meydana gelmektedir.

  Bedesten: Trabzon merkez ilçede, Çarşı Mahallesi’ndedir. Osmanlı Devleti döneminde XV. yüzyılda yapılmış bir ticaret merkezidir. Kareye yakın bir dikdörtgen planlı olup, her cephesinde birer kapısı vardır. Yapılış tarihi kesin olarak belli değildir.

  Tophane Hamamı: Trabzon il merkezinde; Pazarkapı Câmisi’nin kuzeyinde olup, büyük değişikliklere uğramıştır. 1494 (H.900) yılında Kasım adlı bir mimar tarafından yapılmıştır. Bugün kullanılan hamam doğu-batı yönünde uzanmaktadır.

  Meydan Hamamı: Trabzon merkez ilçededir. XIX. yüzyılın sonlarında Kazazâdeler tarafından yaptırılmış bir çifte hamamdır.

  Orta Hisar Muvakkithânesi: Trabzon il merkezinde, Orta Hisar’da Fatih Câmi’sinin kuzeyinde yer alır. Bugün İmam odası olarak kullanılmaktadır. XIX. yüzyılda yapıldığı tahmin edilmektedir.

  Çarşı Câmi’si Muvakkithânesi: Trabzon il merkezinde, Çarşı Câmi’sinin batısında bulunuyordu. 1847 yılında yaptırılmıştır. Kitâbesi Trabzon müzesindedir.

  Hâtuniye Mektebi: Trabzon il merkezinde; Hâtuniye Câmi’sinin batı tarafına 1514 (H. 920) yılında yapılmıştır. Bugün bu mektep ayakta değildir. Yerine, 1899 yılında hâlen Gülbahar Hâtun İlkokulu olarak kullanılan bina yapılmıştır.

  Hâtuniye İmareti:  Trabzon il merkezinde, Hâtuniye Câmi’sinin bitişiğinde yapılmıştır.

  Hâtuniyye Daru’l-Kurrâsı:   Trabzon il merkezindedir.

  Kabak Meydanı Şadırvanı: Trabzon il merkezinde, Kavak Meydanı diye anılan yerde, XVI. yüzyılda yapılmıştır. Daha sonra yapılan onarım sırasında kiremit kaplı kubbesi bakırla değiştirilmiştir…

  Gürcistan-Acara Özerk Cumhuriyetinin başkenti Batum’da yayın hayatına başlayan ve Batumi-Georgia Network Medya Grup tarafından çıkarılan, Türkiye temsilciliğini de Habergünebakış Sitesinin yaptığı  (www.habergünebakis.com)  Karadeniz Bölgesinin Türkçe-Gürcüce dilinde haftalık olarak yayınlanan tek gazetesi olan Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesinin dördüncü sayısı çıktı.”Türkiye-Gürcistan  Haberci Gazetesi”nde kağıdı kuşe olup, renkli yayınlanmaktadır.

  Türkiye’de ve Gürcistan’da  Türkçe ve Gürcüce dilinde ilk defa gazete unvanını taşıyan  Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesinin yayın hayatına başlaması nedeniyle bir açıklama yapan Artvin-Hopa Kaymakamı Abdullah Akdaş şunları söyledi;

  “Batum’la bizim tarihi birlikteliğimiz var. Batum’da hem bizim Müslüman kardeşlerimiz, hem de bölge ile akraba olan ırkdaşlarımız oradalar. Geçmişten bugüne her ne kadar komünist Rusya, S.S.C.B. zamanında bu ilişki kesintiye uğrasa da, o ilişki şu an son hızıyla gelişiyor. Şimdi Türkçe-Gürcüce dilinde yayınlanacak olan Haberci Gazetesinin çıkmasıyla da bence iki halk birbirine daha da yaklaşacaktır. İki ülkenin vatandaşlarından; Batum’dakiler Türkiye tarafında ne oluyor onu öğrenecekler.

  Türklerde Batum tarafında ne oluyor onu öğrenecekler. Aynı zamanda kültürel işbirliği ortaya çıkacaktır.  Bizim valiliğimizin turizm açısından söylediği “İki devlet tek tatil” diye bir sloganımız vardır. Bunu düşünüyoruz. Batum Havalimanını ortak hava limanı olarak kullanıyoruz. Bir aya kalmaz Sarp Sınır Kapısından kimlikle  geçiş başlayacaktır.

  Bununla birlikte özellikle Acara Bölgesi ile Artvin, Rize, Trabzon illerini kapsayan Doğu Karadeniz Bölgesi arasındaki hem ticari ilişki, hem kültürel ilişki, hem ekonomik ilişki canlanacak ve daha da artacaktır. Dolayısıyla sizin bu yaptığınız hizmet, çalışma da bölge için bence çok güzel, mükemmel olacaktır. İki bölgenin birbirini tanıması da güzel olacaktır. Hopa Kaymakamlığı olarak bu konuda türlü desteği vermeye hazırız.  Hopa Kaymakamlığı olarak biz elimizden ne geliyorsa, yaparız.”

  Türkçe-Gürcüce dilinde Türkiye-Gürcistan’da ilk defa yayınlanan ve Türkiye- Gürcistan’da dağıtımı yapılan ” Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesi’nin yayın hayatına başlaması nedeniyle Batumi-Georgia Network Medya Grup tarafından yapılan “Yayın  politikamız”  konulu açıklama şöyledir;

  Türkçe ve Gürcüce dilinde çıkan, başlangıçta on günde bir yayın hayatına başlayan ve daha sonra da haftalık ve üç günde bir yayınlanması planlanan, hedeflenen tiraj 10.000 adet olup, dağıtım yeri Türkiye ve Gürcistan’dır. Türkçe-Gürcüce dilinde yayınlanan  “Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesi’nin idari yeri Batumi-Georgia’dır. Hedeflerimiz Türkiye ve Gürcistan arasındaki; dostluk, ticari, kültürel işbirliğinin daha da geliştirilmesine katkı sağlamaktır.

  Kısaca gazetemizin bu yayın ilkeleri doğrultusunda iki ülke vatandaşlarının birbirlerini daha iyi tanımaları sayesinde iki ülke arasındaki kültürel, sosyal, ticari ilişkilerdeki mevcut gelişme daha hızlanacaktır.

  Gürcistan ve Türkiye’de olmak üzere; tüm iş adamları, resmi kurum ve kuruluşlar, yerel ve bölgesel sektörler ve diğer kuruluşlar olmak üzere geniş bir dağıtım ağına sahiptir. Genelde dağıtım ağırlık olarak  Karadeniz Bölgesine hitap etmektedir.Gazetemiz dışında internet ortamında  sitelerimizle devamlı haber takibi yapılarak kişisel ve kurumsal takip sistemine geçilecektir.”

  Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesi Başbakanlık  Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğünce Türkiye’de örnek gazete gösterilmesi nedeniyle TRT Anadolu Televizyonu ve Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğünce ortak düzenlenen ve her gün saat 10.30-12 saatleri arasında yayınlanan”Anadolu’nun Sesi” programının 19.10.2011 tarihindeki programına Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesinin Genel Yayın Yönetmeni ve Genel Koordinatörü olarak davet edildim.

  1961 İzmir doğumlu. İzmir Karataş Lisesinden mezun olduktan sonra, basın da muhabir olarak görev yaptı. Bu arada, gönül verdiği el sanatları, hobi olmanın dışında, zaman içinde ekonomik olarak da, hayatında önemli ölçüde yer aldı.
Uzakdoğu ürünlerinin ülkemizi işgal etmediği yıllarda, akıllara gelecek her türlü malzemelerden oluşturduğu hediyelik çalışmaların da yer aldığı ürünlerle, sezonluk dükkânlar açtı. Bunların yanı sıra, uzun zaman takı tasarımı, mum, ayna, cam vitray, tişört baskı, serigraf baskı, çalışmalarıyla uğraştı. Yeni merak sardığı “Sukabağı Sanatı” da ona doyumsuz çalışma zevki verdi. Çok yoğunlaşmasına rağmen şimdilik ufak çapta 2 kez sergi açtı. Sukabağı çalışmalarını Bu arada uzun süre, yerel bir televizyon kanalında haber müdürü olarak görev yaptı.

                                                       

BULUP DA VURAMADIM

Beni öyle incittin ki,
Kendimi vurasım geldi;
Ama öyle kapılmışım ki sana,
Kendimi bulamadım,
Bulup da vuramadım

YAŞAMIŞTIR

Mezar taşıma,
“Yaşamıştır” damgası
Vursunlar…

“Acıyı kana kana,
Mutluluğu damlayla,
Yaşamıştı.”
Yazsınlar.

Sonra, taşımda yer kalırsa,
“İyi maratoncuydu,
Hiç aksatmadı koşuyu,
Hep aradı mutluluğu.”
Diye kazsınlar…

Olmazsa, romanımı
Assınlar taşıma…
Ama korkarım,
Okuyanları ağlatmaya…

  Makarios,  Yunan devlet adamlarını  da bu rüyanın tahakkuk edeceğine inandıracaktı. Böylelikle Rum toplumu kilise ve dolayısıyla Makarios önderliğinde gizli gizli silahlanmakta, Kıbrıs’ı Yunanistan’a bağlamak için çete savaşlarına hazırlanmakta idi.

  Bu dönemde de Rumlar, otonom, kuvvetli ve zengin bir kilise etrafında örgütlenmiş durumdadırlar. Kilisenin bu özelliği Osmanlı İmparatorluğu’nun müsamahakâr ve adilâne idaresinin ortaya koyduğu bir özellikti.

  Halbuki Türk halkı bu dönemde yeni yeni teşkilâtlanmaya başlıyor. Gerçi Rumların Enosis istekleri her zaman için Türk halkının  “Türkiye ile Birleşme” haklı isteği ile karşılanıyordu ama türlü baskılar ve İngiliz Koloni idaresinin kasıtlı tutumu bu haklı isteği ileriye götürecek örgüt kurulmasını önlemiş, İngilizlerin 1914-18 yıllarında Türk liderlerini ve ticaret erbabını zindanlara atması toplumu her açıdan zayıf bir duruma düşürmüştü.

   “Koloni İdaresinin bu baskıları ve ayırımcı tutumu gözle görülür şekilde ortada idi. Rumların kilisesi bağımsız ve ekonomik yönden güçlü bir örgüt iken, Türk halkının  ata yadigârı Evkaf İdaresi bir İngiliz Murahhasla, İngilizlerin tayin ettiği bir Türk Murahhasın idaresi altına sokulmuştu. Bundan istifade ile Evkafın birçok    değerli  malı yok pahasına elden çıkarılmış veya ilgisizlik yüzünden, zaman aşımı ile Rumların eline geçmişti. Ve bu   şekilde Türk halkının  dayanabileceği bir iktisadî kaynak Koloni İdaresi’nin keyfince yönetiliyordu. 

  Öte yandan gençliğe Türklük şuurunu  aşılayacak,  davasını öğretecek  yegâne  kuruluşlar  olan  okullarımıza  (bilhassa  lisemize)    İngiliz Müdürler tayin ediliyor, hattâ bayrağımızı çekmeye izin verilmiyordu. Rum toplumu   1931-1945   yılları   arasında  zirvesine  varan  bu  baskılara  kilise örgütünün   malî   ve   manevî   kaynakları   ile   boyun   eğmek   mecburiyetini hissetmezken, ekonomik durumu tamamen mahvedilmiş,   liderliği hapislerde çürütülmüş Türk halkı boyun eğmek zorunda kalıyordu.”

  Bütün bu haksız ve ayırımcı tutuma 1950-1954 devresinde Türk halkı şiddetle karşı çıkar ve yavaş yavaş örgütlenmeye geçer…