Priştine, Kosova Cumhuriyeti’nin başkenti ve en büyük şehridir. Kosova Cumhuriyeti’nin ortasından biraz doğuda, cumhuriyetin kuzeydoğu kesiminde Golyak Dağları’nın alt kesiminde yer alır. Tarihî Kosova Ovası’nın üstünde konumlanan şehir, Kosova Ovası, Kastriot ve Graçaniça belediyeleri ile çevrelenmiştir. Priştine-Mitroviça karayolu üzerinde Sultan Murad Hüdavendigâr’ın şehit olduğu yerde kurulan türbe Meşhed-i Hüdavendigâr ve Gazimestan bulunur.

  Priştine, güneyde ana şehirler olarak Prizren (batı koluyla) ve Makedonya’nın başkenti Üsküp’e ulaşan ana karayolunun kuzey ucunda yer alır. Şehrin kuzeyindeki iki ana karayolu ise Mitroviça ve Poduyeva’ya ulaşır. Priştine, Kosova Cumhuriyeti’nin idarî, kültürel, ticari, ekonomik vb. yönlerden merkez şehridir. Özellikle, Kosova’nın bağımsızlığından sonra (17 Şubat 2008), şehrin ulusal ve uluslararası yolları genişletilmeye başlanmıştır; binalarının bazıları tadil edilmiştir, bazılarının tadilatına hâlen devam edilmektedir. Şehir, Kosova’nın geneli gibi, bir yeniden yapılanma içindedir. Kosova’nın idare, eğitim ve kültür merkezi olan Priştine’de, Priştine Üniversitesi ve Priştine Uluslararası Havalimanı bulunmaktadır.

  Priştine’deki Osmanlı eserleri, tarihî süreçte ciddi zararlar görmüştür. Osmanlı sonrasındaki devirden itibaren başkent sıfatı verilen şehirde, Slav ve Batı tarzı bir anlayış ve yaşam tarzı egemen kılınmaya çalışılmış ve bu çalışma sistemiyle şehir, Osmanlı kimliğinden kısmî uzaklaşmalar yaşamıştır. Şehir, Yugoslavya ve NATO arasında 1999 yılında meydana gelen savaştan sonra BM’nin kontrol merkezi oldu. Priştine, I. ve II. Kosova Savaşları’nın yapıldığı ovada yer almaktadır. Bu yönüyle de ayrıca, Türkler için önemlidir. Priştine yakınlarında, Kosova Ovası’nda I. Murat’ın türbesi (Meşhed-i Hüdavendigâr) bulunmaktadır.

  Başkent Priştine’nin nüfusu 200.000 civarındadır. 2011 Kosova Genel Nüfus Sayımı sonuçlarına göre Priştine’nin toplam nüfusu 198.214’tür. Belediye sınırları içinde km2’ye düşen insan sayısı 385.5 olarak görünmüştür.Şehirde Arnavutlar, Türkler, Boşnaklar, Sırplar ve Romlar yaşamaktadır. Şehir, başkent olması sebebiyle, çok etnikli bir yöne sahiptir. Kosova’nın geneli de çok etniklidir ancak Priştine, birçok yönüyle Kosova’nın diğer şehirlerinden ayrılır. Burası, tipik bir Balkan ve Müslüman şehri olması sıfatının üstüne Avrupa tarzı Batı kültürünü de eklemiş bir yapı arz eder. Şehir, Kosova’nın alışveriş, eğlence ve gece hayatı bakımından en canlı şehridir. Büyük alışveriş merkezleri ve kafeler, özellikle genç nüfusun buluşma yerlerinin başında gelir.

  Kıbrıs meselesi iki halkın haklarına bağlı bir mücadeledir, ancak Rum tarafındaki ekonomik durumun müzakerelerin sürdürülmesini mümkün kılmadı. Zaten yeni seçilen Başkan Nikos Anastasiadis’in, Cumhurbaşkanımız Derviş Eroğlu ile görüşmeyi henüz daha gerçekleştirememesi de bunun göstergesi.

  Çünkü ekonomik konularla mücadele ediyor. Kıbrıs konusundaki müzakereler için belli tarihler verildi ama daha kesinlik kazanmadı. 25 Nisan’da BM Genel Sekreteri’nin Kıbrıs Özel Danışmanı Alexander Downer’in adaya gelmesi söz konusu, görüşmeler Eylül ayına kadar sürecek gibi görünüyor. Güney’deki ekonomik kriz Kıbrıs konusunu bu yönden etkiledi. Kıbrıs sorunu çözümlenirse Güney Kıbrıs’ın ekonomik krizi daha kolay atlatacaktır.

Türkiye’den gelecek 75 milyon metreküp suyun Kıbrıs’a sağlayacaktır. Projenin süratle devam ettiğini ve planlanandan önce bitecektir. Güney Kıbrıs’da bu imkandan yararlanabilecektir. Amacımız Türkiye ile ilişkileri daha da ilerletmek, Türkiye hükümeti bakanlarının KKTC hükümetindeki bakanlarla iyi diyalog halinde olmasıdır.

 Türkiye Başbakanı Erdoğan ile olan ilişkilerim de çok sıcak boyutta. Erdoğan Kıbrıs’a çok değer veren bir başbakandır. Başbakan Erdoğan’ın ‘Anavatanda ne varsa KKTC’de de olmalı’ talimatını bakanlarına veriyor olması da çok sevindiricidir. Türkiye hükümeti ile imzalanan 3 yıllık yeni ekonomik program çerçevesinde KKTC’ye yaratılan kaynağın önemlidir. Kıbrıs Türkü’nün Avrupa Parlamentosu’ndaki gözlemci statüsüne ilişkin çalışmalar devam ediyor ve bu konuda yakın zamanda sonuç beklenmektedir.

  Anemi yani  kansızlık birçoğumuzun sıkça  duyduğu  ve kandaki hemoglobinin miktarının normalden az olması ile ortaya çıkan bir rahatsızlıktır. Demir eksikliği anemisi  ise anemiler içinde en sık görülen  tiptir.

  Hemoglobin kırmızı kan hücrelerinde bulunan, solunum organlarından vücuttaki diğer dokulara oksijen ve dokulardan solunum organlarına karbondioksit taşıyan proteinlerdir. Hemoglobin  kemik iliğinde yapılır ve demir içerir. Oksijenle karbondioksit hemoglobindeki bu demire bağlanarak taşınır.Demir eksikliği anemisinde vücutta demirin eksikliğine bağlı olarak hemoglobin yapımı azalır.

  Vücutta  demir eksikliğinin başlıca nedenleri ise şöyledir:

  Beslenme ile yetersiz demir alımı: Vücudumuz için gereken demirin büyük bir kısmı besinlerden alınır.

  Yetersiz demir emilimi: Beslenme ile aldığımız demir bağırsaklardan emilir. Bu sebeple birçok bağırsak hastalığı demir emilimini olumsuz etkileyebilir.

  Kan kaybı: Vücut kan kaybederken bir yandan demiride kaybeder. Şiddetli kanamalar veya uzun süreli fakat şiddetli olmayan kanamalar hemoglobin kaybına bu sebeple de demir kaybına yol açar.

  Gebelik: Hamile bayanlarda demir ihtiyacı daha fazladır. Çünkü annenin vücudu hem kendisinin hemde bebeğin demir ihtiyacını karşılamak zorundadır.Eğer anne demir takviyesi almıyorsa demir eksikliği riski oluşabilir.

  Demir eksikliği anemisi kendini; sürekli yorgunluk hissi, zayıf tırnaklar,solgun cilt rengi,ellerin ve ayakların sürekli soğuk olması,dilde oluşan tahrişler,toprak yeme isteği gibi belirtilerle gösterir.Demir eksikliği anemisinin tanısı ise; kan sayımı, hemotkrit ve ferritin(demir) düzeyi, demir bağlama kapasitesi gibi ölçümlerle konur.

  Demir eksikliği anemisinin tedavisi genelde demir içeren  ilaçların ağızdan alınması ile yapılır. Fakat bu ilaçları aç karınına ve mümkünse demirin emilimini arttırmak amacıyla C vitamini ile birlikte en az 6 ay kullanmak gerekir. Ayrıca süt ve süt ürünleri demir emilimini engelleyebileceği için bu ilaçlarla süt ve süt ürünleri beraber kullanılmamalıdır.

  Tüm bunların yanında beslenmede de demir alımına dikkat edilmesi gerekmektedir. Sakatatlar (özellikle karaciğer, böbrek ve kalp),yumurta, baklagiller, yeşil sebzeler, pekmez ve kuru yemişler demir açısından çok zengin besinlerdir. Bebeklerde ise anne sütü ile beslenme önemlidir çünkü anne sütü laktoferrin denilen demir transferi yapan önemli proteini içermektedir. Hamilelik sırasında ise mutlaka demir takviyesi alınmalıdır. 

  Belki de yaşanılan her yaşamın gerçekleşmesi için bir düş vardı, tıpkı benim hedeflerime ulaşmam isteğim gibidir. Oysa onlardan biri gerçekleşmiş ötesi daha iyi bir Türkçe konuşabilmem ve yazabilmem için sarf ettiğim çabalardı. Benimse Türkçe şiirler yazabilmem inanılmaz mutluluk vericidir.1992 de Türkiye’ye yerleştiğimizde Türkçe’nin bir kelime dahi anlamını bilmemekten dolayı çok zorlanmıştım. Fakat bir bakıyorum şu anda Türkçe yazıları ve şiirleri zorluk çekmeden yazabiliyorum.

   Biliyor musunuz? Bizler zamanın akışıyla düşüncelerimizden usulca inşa ediyoruz rüyamızın kanatları ve görüyoruz ki o rüya (istek, arzu ) yakaladığımızdan eşsiz uçacaktır. Bazen yükseklere, bazen yavaş, bazen güzel o zaman kendimizi tıpkı akan berrak bir nehir gibi olmamızı sağlayacaktır.

  Merhaba ben Ecrin Lidia , ömrümce bunları ben söyleyebiliyorum.. Bizden aramızdan bizler olduğumuz gibi var olmamızı cesareti bulamayan o kadar kalabalığız ki, aslında bunun sebebi kendimize ait olan gücün güvenin olmayışıdır. o nedenle genelde mutsuzluğu bağlıyoruz etrafımızdaki insanlara ve cisimlere, oysa güvensizliği yaşamımızın sıralayışından kaldırabilmemiz mümkündür. Genelde bizim düşüncelerimizin tarzı ya kendimizden yemin ya kendimizden emin olmamızı sağlamaktır, oysa ki bizim zeka gücümüz olmayışını yok edebilecek ve kendimizi yeniden yaratabilmek güce sahiptir.

  Böyle bir imkan varken yaşamımıza neden pozitif bir biçim vermeyelim?.. Adapte edemeyeceğimiz duyguları, kendimize ait ve kaybolan güvenimizin, zorlukları yenmemizi, bunlar bir sis gibi sermiş bulunuyor yaşamımızın üzerine. Neden ? Tabiî ki savaşmak ve yenmek için. O yüzden daha içsel bir ruhla inanırsak daha da güçlü olduğumuzu göreceğiz. Bu konuda önemli olan da tebessümlerle güvenmemiz ve inanmamız. O zaman bizler o düşüncelerimizin olumlu sonuçlarını yakaladığımızı göreceğiz.

  Bizler geleceğimizi kendimizde ait olan düşüncelerimizle inşa ediyoruz. Dolayısıyla sadece geleceğimiz değil yakın zamanı da yansımaktadır (olumlu ya da olumsuz ). Fakat olumlu sonuç alabilmek için kendimizi sağlıklı güzel güçlü mütevazı ve iradeli imgelemeliyiz. O zaman göreceğiz ki imgelemediğimiz gibi olmamızı sağlayacaktır ve yakalamak istediğimiz o rüya ( istek, arzu ) gerçekleşecektir. Evet, rüyalarımızın gerçek olabilmesi için hiçbir engel yoktur. Her ne kadar küçük de olsa o rüya gerçekleştiğinde  canlı bir renk yakalayacaktır…

  Ömrümce bunları ben söyleyebiliyorum…

  Dünya devletlerinde olduğu gibi ülkemizde de kanun ve nizamnameler ihtiyaçtan veya siyasi rejimden dolayı zaman zaman değişmektedir. Bu itibarla Türkiye’de Telif Haklarının gelişimini gösteren kilometre taşlarını sizlerle beraber hatırlamaya çalışalım.  Bilindiği gibi telif, bilim adamı, yazar, sanatçı ve şairin emeğinin karşılığıdır.

  Ülkemizde kanun düzeyinde Telif Hakkı ilk defa Osmanlı döneminde ele alındı ve Telif verilmeye başlandı. 1839–1861 yılları arasında Padişah olan Abdülmecid döneminde 1857 yılında çıkarılan “Telif Hakkı Nizamnamesi” yazar, şair ve sanatçıya pek fazla bir hak vermedi ama bu alanda bir başlangıç olduğu gerçektir. Telif Hakkının kanun ile ele alınmasını sağlar.

  1909 -1918 tarihleri arasında Osmanlı Devleti’nin başına geçen Padişah Mehmet Reşat döneminde 1910 yılında bilim adamı, sanatçı ve yazarların hakları yeniden gündeme gelir. 1857 yılında ferman olarak halka duyurulan :

  Hakkı Telif Nizamnamesi günün ihtiyaç ve şartlarına göre yeniden düzenlenir. 1910 yılında “Telif Kanunu” adı altında yürürlüğe girer. Aradan çok zaman geçmeden Birinci Dünya Savaşı çıkar. Rafta bekleyen kanun hiç uygulanmadan:

  Birinci Dünya Savaşı’nın ardından Türk Milleti’nin Kurtuluş Savaşı başlar.  Osmanlı Devleti’nin dönemi resmen biter. Anadolu Toprakları üzerinde Ulu Önder Atatürk’ün liderliğinde Türkiye Cumhuriyeti 29 Ekim 1923 tarihinde kurulur. Savaşın geride bıraktığı derin yaraların sarılması uzun zaman alır. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin birinci Anayasası 1923’de kabul edilir. 1927 yılında İstanbul Radyosu kurulup yayına başlar. Radyo programları için yazar ve sanatçıların eserleri kullanılmaya başlanır.

  1933 yılında Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun Onuncu Yıl kutlamaları için Ulu Önder Atatürk Nutkunu okurken ülke sorunlarını ve yapılması gerekenleri sıralar. Kalkınma seferberliği başlatılır.

  1938 yılında Ankara Radyosu kurulur. Bilim adamı, yazar, şair ve sanatçıların eserleri  radyo programlarında kullanılmaya devam edilir.

  10 Aralık 1948  tarihinde Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi kabul edilir. Türkiye de bu Beyannamenin altına imza atar. İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin 27. maddesi şöyledir.

  1.Herkes, toplumun kültürel yaşamına özgürce katılma,  sanattan yararlanma ve bilimsel gelişmeye katılarak yararlarını paylaşma hakkına sahiptir.

  2.Herkes yaratıcısı olduğu bilim, yazın ve sanat ürünlerinden doğan manevi hakları “Temel İnsan Hakları” olarak tescil edilmiş olması Telif Haklarının kabul edilmesidir.

   Dünya’daki bu gelişme üzerine Türkiye’de 1951 yılında 5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu çıkarılır. Bilim adamı, yazara ve sanatçıya eserinin değeri sorulmaz ama o günün yetkilisi her kim ise yayın bedeli olarak (telif) ne takdir etmişse eser sahibine bir miktar ödeme yapılır.

  1960 yılında askeri darbe yapılır. 1961 de Anayasa ikinci defa yazılır.

  1964 yılında TRT Genel Müdürlüğü kurulur. Telif durumda pek değişiklik olmaz. Yine yazar ve sanatçıların eserlerine başkaları değer biçer.

  1969 yılında TRT siyah-beyaz televizyon yayınları başlar. Bilim adamı, yazar ve sanatçıların eserleri daha çok kullanılır. On yıl gibi kısa bir zaman sonra renkli televizyon yayınları ve özel TV kanalları yayına girmeye başlar.

  Türkiye’de 1980 yılında Askeri darbe yapılır. Halk oylaması sonunda 1982 Anayasası yürürlüğe girer.

  1982 Anayasasının bazı bölümlerine beraberce bakalım ;

  -Madde 25 – Herkes, düşünce ve kanaat hürriyetine sahiptir.

  -Madde  26 – Herkes, düşünce ve kanaatlerini söz, yazı, resim veya başka yollarla tek başına veya toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir.

  -Madde  27 – Herkes, bilim ve sanatı serbestçe öğrenme ve öğretme, açıklama, yayma ve bu alanda her türlü araştırma hakkına sahiptir. Yayma hakkı, Anayasanın 1, 2 ve 3 ncü maddeleri hükümlerinin değiştirilmesini sağlamak amacıyla kullanılmaz.

  -Madde 28 – Basın hürdür, sansür edilemez… diye yazılsa da devletin güvenliği dikkate alınarak kanunla düzenlemeler yapılır.

  – Basın hürriyetinin sınırlanmasında, Anayasanın 26 ve 27 nci maddeleri uygulanır.

  1986 yılında 5846 sayılı Kanunda yapılan değişiklikle Telif Haklarının korunması için Meslek Birlikleri kurulur.

  Türkiye İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği (İLESAM) 28 Nisan 1986 tarihinde ilk yönetimi Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından atanır. T.C. Bakanlar Kurulu kararı ile kurulur.

  İlesam’ın Görevleri :

  Bilim adamı, yazar, şair ve sanatçıların eserlerinden doğan maddi ve manevi haklarını korur. Telif Haklarını savunur. Korsan yayınlarla mücadele eder. Üyeleri adına yayın kuruluşları ile sözleşme yapar. Eserleri koruma altına alır.