Moğolistan gezisi izlenimleri

    Dünyanın en soğuk başkentine sahip ve en tenha ülkesi Moğolistan geniş bozkırlar ülkesidir. Hem çölün kavurucu sıcağını hem de kışın -40 larda ki dondurucu soğuğunu bünyesinde barındırmaktadır. Tarihte derin izler bırakan büyük göçlerin ve uygarlık savaşlarının da hep tarafı olmuştur bu büyük coğrafyadır. Müslümanlar yüzyıllara meydan okumuşlar buralarda. Hem Moğol zulmüne hem de Komünizm cenderesine karşı amansız bir direniş. Her şeye rağmen kimliklerini korumuşlar. Belki imani ve ameli bilgileri dahi  çok az ama yine de birbirlerine en değerli vasiyetleri olmuş Müslümanlıkları…

    Kazakistan’da hava şartlarından dolayı iki gün mahsur kaldıktan sonra gecikmeli olarak Bayan Ülgi ye geliyoruz, ülkenin en batısındayız. Ezan sesi duyduğumuz tek yer burası. Azathan Hoca ve etrafındaki az sayıda insan çırpınıyorlar Müslümanları yeniden teçhiz etmek için  . Bizdekinin aksine İmam Hatip Lisesi açmışlar şehirde. Dörtyüz kadar öğrenciye müfredatın dörtte birinde dinlerini öğretmeye çalışıyorlar.

     İnsanların epey bir kısmı çadırlarda yaşıyorlar. Yerleşik hayata geçerken göçebe çadırlarını da beraber getirmişler. Kazak çadırı meşhur. Yaklaşık 6-8 metre çapında, yuvarlak, özel bir ağaç malzeme ile gerdirilmiş, orta direği olmayan, etrafı yalıtım için hasır türü bir malzeme ile içi ise keçe kaplı, ortasında soba ve baca çıkışı olan bir yapı da  . İşsizlik insanları sıkıntıya sokuyor. En büyük geçim kaynağı hayvancılık. En büyük besin kaynağı da  et . Bu dondurucu soğuklara karşı yağlı et önemli bir direnç unsuru. Yine de esmer tenli, zayıf yapılılar , kilo problemleri yok .

     Bayramın ikinci günü.  7 mahallenin muhtarlarını İHH çadırına misafir edip bölgenin sorunları, çözüm önerileri, istek ve tekliflerini açık oturum tarzında ayrı ayrı söz vererek alıyoruz. Deri Fabrikası kurulmasını istiyorlar. İşsizliğin böyle sona erebileceğini sırf bu bölge de 3 milyon dörtyüzbin hayvan olduğunu söylüyorlar. Dua ile berber kurban dağıtım töreni başlıyor. Ellerinde dağıttığımız Türk Bayrakları ve İHH balonları. Herkes sevinç içinde . Her muhtara kontenjan verilmiş. Listesini alıp, okuyor ve teslim edilenleri işaretliyor. Gelemeyenlere de biz dağıtıma gidiyoruz.

     Muhtaç insanlara kurban yardımı dağıtıyoruz. Bir eve gidiyoruz eşi vefat etmiş, iki çocukla dul kalmış. Bir diğeri ameliyat olmuş, akciğerinin yarısını almışlar çalışamıyor. Başka bir evde elektrik yok, boş bulduğu yerlerde yaşıyormuş. Yaşlı bir ihtiyar amca hiç evlenmemiş, annesine bakıyormuş, o da vefat edince yapa yalnız kalmış, çalışamıyormuş. Bir başkası ağlayarak karşılıyor bizleri, sakat çocuğuna çare arıyor. Çatısı delinmiş, eski bir evin mukimi kömürü bitmek üzere olduğundan düşünceli… Daha niceleri. Bütün bölgelerde toplam 1200 adet küçükbaş hayvan kesildi ve muhtaçlara ulaştırıldı. Yanı sıra acil ihtiyacı olan 26 aileye kömür yardımı yaptık. Cuma namazını müteakip camide tören düzenleniyor bizlere. Türkiye’den Müslümanlardan selam ve dua getirdiğimizi söyledik. Onlarda geleneksel kıyafetlerini bize giydirerek adeta sizleri aramıza aldık , bizden kabul ettik , şükranlarımızı sunuyoruz diyorlar .

    Hoton Müslümanlarının yaşadığı bölgeye ulaşmak için 310 km lik meşakkatli bir yolculuğa çıkıyoruz. Yol boyu adeta safari… Asfalt yok, tamamen kırık arazi yolu. Adeta organlarımız yer değiştiriyor. Yolda tabela olmadığı gibi hiçbir yön emaresi de yok. Bazen o kadar çok yol izi oluyor ki şoförümüz tercihte zorlanıyor. Nitekim birkaç sefer geri döndüğümüz oldu. Bir tarafta at sürüleri. Burada at eti pahalı bir besin maddesi. Atları midilli atı gibi kısa ve kalın bacaklı, kuyruğu yere değiyor. Bir tarafta deve sürüleri .. Koyun ve yak öküzü denen hayvanlarda otlaklarda. Köpekleri mevsime uyum sağlamış adeta kürk giymişler… Nehirler donduğu için yolumuz kısalıyor, nehir üstlerinden jeep ile devam ediyoruz. Nihayet 8,5 saat sonunda Obs vilayetindeyiz. Gece otelde kalıyoruz.