Terörün sonlandırılması herhalde tüm iyi niyetli insanların dileğidir. Terörden medet umanların teröristten farkı olmamalıdır. Son zamanlarda yürütülen faaliyetler hakkında insanların aklında soru işareti oluşmuyor değil. Ölüm oruçlarının olduğu zamanları ve bazı BDP milletvekillerinin teröristlerle yaptığı kucaklaşmadan sonra ilgili milletvekilleri hakkında fezleke hazırlanmış ve TBMM’ye gelmişti. O zamanki eğilim bu milletvekillerinin milletvekilliği düşürülsün idi, hatırlayalım. Sonra hükümetimiz açlık grevlerinin sonlandırılması için çaba harcamıştı bunu da hatırlayalım. Açlık grevleri terör örgütü liderinin talimatı sonrası sona ermişti. Şimdi yapılan süreçte silahların susması (silahların bırakılması değil) ve silahlı unsurlarının ülkeyi terk etmeleri yönünde bir açıklama yapıldı. Bu terör örgütünün 40.000’e yakın insanın (7.000 kadarı güvenlik görevlisi) ölümünden ve yüz milyarlarca dolar zararın oluşmasından sorumlu olduğu biliniyor.

  Bu terör örgütü lideri sanki terör örgütü lideri değil de sert muhalefet yapan bir siyasi örgütün lideri. Yani silahlarını susturması bir lütuf mu? Bir BDP vekilinin Adana’da yaptığı konuşmada güvenlik görevlilerinin boşuna öldüğünü hatta Başbakanın onların ailelerinden özür dilemesi gerektiğini söyledi. Bağımsız bir devletin içinde güvenlik görevlilerini şehit edeceksiniz sonrada bunların boşuna öldüğünü söyleyip sorumluluğunu hükümetin başına yıkacaksınız. Bu nasıl barış anlayışı? TBMM’nin uluslar arası hukukta muhatabı devlet olmalıdır bir terör örgütü değil. Şu ana kadar yapılan açıklamalar bu yönde. Tüm bu olanlar bizlerin gözü önünde cereyan eden şeyler. Perde arkasında neler oluyor? Bunu şimdi göremezsek bile tarih ileride bunu bize gösterecektir.

  Tüm ulus olarak beklenti, Başbakanımızın da belirttiği gibi tek devlet ve tek bayrak altında tek millet olarak o milletin bütün bireylerinin ayırım olmaksızın demokratik haklarına kavuştuğu hukukun üstün olduğu (12 Eylül Referandumunun ana ilkesi idi hatırlayalım) bir ülkede huzurla yaşamak olmalı.

  Değinmek istediğim diğer bir konuda bir bakanımızın “800 TL iyi para bununla geçinilir” anlamında bir açıklaması. Eğer beş kişilik ailede her birey 800 TL  kazanırsa tamam olabilir. Ama bir kişi çalışıyor diğer 4 kişi onun eline bakıyorsa nasıl olacak. Belli ki bakan bunun nasıl olacağını biliyor o zaman halka da açıklasın. Son zamanlarda gündem de olan en az 3 çocuk 3 de yetmez 4-5 çocuk yapılsın (biyolojik anlamda genç toplum oluşması için buna katılırım) denilen günlerde 800 TL ile geçinmek nasıl mümkün olabilir.

  Bu insanlar peynir ekmek zeytin dışında hiç bir şeye ihtiyaç duymuyorlar demek ki, demek ki bunlar biyolojik anlamda insan cinsinin başka bir türü. Örneğin okul masrafı olmaz mı, su içmezler mi, çocukların canı ekmek peynir zeytinden başka et, meyve, süt vb şeyleri çekmez mi, elektrik, ısınma, kira, okul gibi masrafları olmaz mı? Maliye Bakanımızda bir süre önce emeklilerimizin maaşlarının fazla (veya buna benzer bir şey) olduğunu söylememiş miydi?  Diyecek bir şey yok şimdilik seçimlere kadar.

  Chavez sonrası Venezüella’nın ve Güney Amerika’nın geleceğinin ne olacağı okyanus ötesinden buralarda pek çoğumuzun ilgisini çekmiyor. Bazılarımız Chavez’in genç bir yaşta yaşamını yitirdiğini ve belkide bir operasyona kurban gittiğini düşünüyor. Bu konuda yeterli bilgimiz yok ama Güney Amerika’nın geleceğini tahmin etmemizin bir mahsuru da yok. Venezüella’nın anti emperyal mücadelesinin zirve noktasını Chavez’le yapmış olduğunu, devrim ve değişim rüzgârının denge durumunu korumaya çalışarak bir müddet daha süreceği bekleyebiliriz. Ayrıca Güney Amerika ülkelerinin politikalarını da belirli ölçüde etkilemeye devam edebilir. Ancak uzun vadede önceki hatalarını tekrarlamayarak dengeli ve kontrollü bir biçimde liberal ekonomiye ve serbest pazara açılması şaşırtıcı olmamalıdır. Asgari yaşam koşullarını elde eden halk kitleleri daha fazla refah ve zamanla devrim rüzgârını kaybeden merkezi denetimin hantallığından kurtulmak için liberal ekonomiye ve dış ticarete istekli olabilir. Bu değişimin kısa vadede gerçekleşmesi beklenmemelidir ancak uzun vadede yaşanabilecek bu değişimin bizleri ilgilendiren tarafı, bölgelerinde benzer misyonu yüklenmiş ülkeler olan İran ve Kuzey Kore gibi ülkelere olacak etkileridir. Şimdilik bu kehanet hakkında daha fazla ileri gitmeyelim zamanı gelince tekrar bu konuyu incelemek üzere burada noktayı koyalım.

  Bölgemizde gündemde sıcaklığını koruyan en ciddi olaylar zinciri Suriye’de yaşanmaya devam ediyor ve bir müddet daha devam edeceğe benziyor. Gelinen noktada isyancı tarafın isyan sürecini devam ettirme gücünün zayıfladığı ve ileriki süreçte radikal değişimlerin yaşanacağının işaretleri gözlenmeye başladı. Batılı devletlerin gizli saklı ve genellikle mali destekle sürdükleri yardımlar artık aleni olarak ortaya çıkmaya başladı ve bundan sonra askeri yardımların yapılacağının mesajları verildi. Bu durumun birkaç farklı açıklaması olabilir. Bunlardan birincisi Suriye devletinin mücadele gücü küçümsenmiş ve yapılan hesaplar tutmamış olabilir, isyancıların gücü abartılmış olabilir, belki de Suriye’de taraflarının kesin biçimde birbirine üstün gelemediği bir savaş durumunun bir müddet sürmesi isteniyor olabilir. Son seçenek doğruysa, Suriye’de Irak’taki gibi bir oluşumu ortaya çıkarabilir, yani bir kuzey bölgeyi, Kuzey Irak’tan sonra Kuzey Suriye’yi yavaş yavaş canlandırabilir. Kuzey Irak’ı Doğu Akdeniz’le buluşturabilir. Arap Baharı ilginç bir finalle son bulabilir.

  Irak’ta neden bir işgal yaşandığı, ülkeyi oluşturan toplulukların birbirinin boğazına neden sarıldığı, neden bazılarının güçlenip zenginleştiği anlaşılabilmiş değil. Irak’ın geleceğini de kestirmek pek kolay görünmüyor. Acaba Suriye Irak benzeri bir kaosa mı sürükleniyor yoksa bu badireden yaralarını sararak çıkabilecek mi? Suriye devleti dış müdahale olmazsa durumu idare edebileceğini gösterdi ve bu durum isyancıların mücadele gücünü maddi ve manevi olarak zayıflattı. Bu şartlarda isyan hareketinin devam etmesi oldukça zor. Ancak, iki yıla yakın zamandır devam eden çatışma biçiminin Batının beklenmedik biçimdeki askeri destekleri ile dengenin isyancılar lehine değiştiğini kısa bir süre içinde görmemiz mümkün. Ardından Akdeniz’e yerleşen Rus savaş gemileri ve askeri varlığı sürpriz olmaz. Kısacası bir müddet daha Suriye halkını kolay günler beklemiyor.

  Türkiye’nin Suriye iç savaşının başlangıcından beri taraf olması onun Ortadoğu’ya yönelik tarihi misyonuyla çelişiyor. Genellikle Arap ülkelerine karşı hami, arabulucu, korumacı bir politika çizgisinde gözlenen Ortadoğu’ya yönelik politikaları şimdi tezat biçimde iç savaşın bir tarafının yanında olmasıyla değişime uğramış görünüyor. Türkiye dış politikasının değiştiği bir müddettir dile getiriyor ancak bu değişimin yakın coğrafyasında kendisi için olumlu olup olmadığını söylemek zor görünüyor. Acaba Türkiye, Suriye’ye yönelik bu tercihinin bölgede sahip olduğunu düşündüğü yumuşak gücünü ne yönde etkileyeceği de acaba hesap ediyor mu?           

  Prizren, Kosova’nın başkenti Priştine’nin gelişmesi kadar bir hızlı bir gelişme süreci yaşamamakla beraber, birçok açıdan bir yenileşme devresindedir. Çağdaş ihtiyaçları karşılamakta zorlanan şehir yolları genişletilerek yenilenmekte; idari binalar geliştirilmekte; konut ihtiyaçlarına uygun yapılar tesis edilmekte, şehir kalkınmaktadır.

   Prizren’in bugünkü durumu, yakın geçmişte olduğu gibi sosyal çeşitlilik arz etmektedir. Şehirde Arnavutlar, Türkler, Boşnaklar, Romlar, Fandalar (Katolik Arnavutlar) beraberce yaşamaktadırlar. Bu yapı içinde Osmanlı devrinden itibaren bölgenin kültür ve anlaşma dili Türkçe, bugününde de aynı güçte olmasa da özelliğini korumaktadır. Bunda Prizren Türklerinin sosyal yapıdaki baskın, etkili, aktif durumları ön plandadır. Uzun ve derin tarihî geçmişinden Prizren’in bugününe çok sayıda yapı, miras olarak kalmıştır. Şahıslara ait tarihî evler, binalar ve yapılar dışında zikredilebilecek belli başlı yapı ve bölgeler şunlardır:

  Taşköprü, Şadırvan, Prizren Kalesi, Prizren Kalealtı, Cuma Camii, Sinan Paşa Camii, Bayraklı Camii, Maraş Camii, Emin Paşa Camii, Suzi Çelebi Camii, Müderris Ali Efendi Camii, Namazgâh (Kırık Cami), Maraş, Prizren Rüştiyesi, Prizren Saat Kulesi,  Gazi Mehmed Paşa Hamamı, Şemseddin Ahmed Bey Hamamı, Aziz Arhancel Manastırı, Aziz Spas Kilisesi.

Prizren şehri, düzlüğünün güneyinde, eskiden deniz kıyısının kuzey kısmındaki bölgelerle ticaret merkezlerini Kosova ve Balkanlar’ın iç kısımlarına bağlayan yolda uzanmaktadır. Bu konumu sebebiyle tarihinde sık kullanılan bir yerleşke özelliğinde olmuştur. Şehrin ortasından Akdere geçmektedir.

  Kosova’nın ikinci büyük şehri Prizren’in koordinatları 42. 13° Kuzey, 20. 44° Doğu şeklindedir. Prizren, Kosova’nın güneybatısında, Gora bölgesinin hemen kuzeyinde yer alır. Prizren ilinin merkezidir. Genellikle engebeli olan civar arazisinde düzlükler de mevcuttur. Kentin en yüksek tepesinde bulunan Prizren Kalesi, Doğu Roma devrinden kalmıştır ve Osmanlı zamanında geliştirilerek kullanılmıştır. Kale, şehre tam tepeden bakan bir konuma sahiptir ve bugün bakımsız sayılabilecek bir hâldedir.

  Şehir, birçok yönde uzanan ulusal yol ağıyla Kosova’nın diğer bölgelerine bağlanır. Kuzeydoğusunda Priştine yolu; kuzeybatısında Yakova yolu; batısında Arnavutluk kara hududu sınır kapısına çıkan Dutluk yolu ve doğusunda, Şar Dağları’nın eteklerinde uzanan, oldukça engebeli, bol virajlı bir yol bulunur. Bu yol ilk ana nokta olarak Brezoviça tatil merkezine çıkar. Yolun devamı Ştırpçe üzerinden Priştine-Üsküp karayoluna bağlanır.

  Prizren Belediyesinin toplam nüfusu 220.776’dır.. Özellikle, 1998-1999 Kosova Savaşı ardından Prizren şehir merkezine, civardaki Arnavut köylerinden çok sayıda Arnavut köylüsü göç etmiştir. Bu göç dalgası da Prizren’deki demografik ve sosyal yapıda ciddi değişikliklere sebep olmuştur.  Şehir merkezinde 110.000 civarındaki nüfusun yaklaşık % 61’lik kısmı Arnavutlardan, % 20 kadar bir kısmı Türklerden, % 9 Boşnaklardan (Goralı, Torbeş gibi alt adlarla), % 9’u, Romlar, Fandalar (Katolik Arnavutlar) gibi halklardan oluşmaktadır. Prizren şehir merkezinde Sırp nüfusu % 1’in bile altına inmiştir

  Prizren’de trafik levhaları, tabelalar ve şehir bilgi panoları Arnavutça, Sırpça, Türkçe olmak üzere 3 dildedir. Aynı durum şehirdeki iş yerlerinde, dükkânlarda da görülür.

  Şehirde 35.000 civarında Türk’ün yaşadığı düşünülmektedir. Osmanlı Devleti devrinde Kosova Vilayeti’ne bağlı bir sancak olan Prizren  Balkan Savaşı sırasında Sırpların eline geçti. Bu dönemle beraber, Balkan Türklüğü aleyhine gelişen göçlerin neticesinde Prizren’de bugün, söz konusu Türk nüfus oranından bahsedilmektedir. Günümüzde, bağımsız Kosova Cumhuriyeti’nin başkenti Priştine’den sonra Prizren, ikinci büyük şehirdir.

  Gürcistan-Acar Özerk Cumhuriyetinin başkenti Batum’da 05.07.2011 tarihinde yayın hayatına başlayan ve Batumi-Georgia Network Medya Grubu tarafından çıkarılan ve yaklaşık üç yıldır yayın hayatına devam eden,Türkiye temsilciliğini de Habergünebakış sitesinin yaptığı Karadeniz bölgesinin Türkçe-Gürcüce dilinde onbeş günlük olarak yayımlanan tek gazetesi olan ve Gürcistan-Batum,Artvin,Rize,Trabzon,Giresun,Ordu,Samsun illerine dağıtımı yapılan uluslar arası “Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesi” gerçekten ilgi ile  okunacak bir yayın olarak karşımıza çıkmaktadır.

  Uzun yıllar basın çalışmalarında emeği geçen ve iki ülkeye hitap eden bir gazeteyi okur sofrasına sunan İlker ÇAKAN beyi kutlamak gerek. İlker bey son yıllarda iyi komşuluk ilişkilerinin geliştiği Türkiye ile Gürcistan devletleri arasında  bir dostluk köprüsü inşa etmede basın kanalı ile fazlasıyla emek ortaya koymuş bulunmaktadır. Her iki ülke arasında gerek  her iki ülkede  birbirleri ile akrabalık durumu olan insanların,gerek ticari faaliyet gösteren çevrelerin, gerekse kültürel ve sosyal iletişim sağlama açısından ortaya konan bu güzel  çalışma ve  bu çabanın sonucu yayımlanan “Türkiye-Gürcistan Haberci Gazetesi” takdir edilecek bir çalışmanın bir ürünü olarak karşımıza çıkmaktadır.Uluslararası düzeyde hem Türkiye hem de Gürcistan ile ilgili haberleri son derece  güzel bir şekilde haberleştirilerek okur sofrasında verilen bu haberleri takip edebilmek gerçekten güzel bir çaba ve çalışma olarak kendini göstermektedir.Böyle bir gazetenin çıkarılışında katkılarını esirgemeyen Hopa Kaymakamı  Sayın Abdullah AKDAŞ’ı da kutlamak gerek. Mülki amir olarak böyle bir çalışmaya gerekli desteği vermekle her iki ülke ilişkilerine olumlu katkılar sağlamış bulunmaktadır.