Mısır ve Suriye’de meydana gelen insanlık dışı olaylar karşısında maalesef hiçbir şey yapılamıyor ve binlerce insan yine ölüyor, öldürülüyor. Batı ve sözüm ona insan hakları ve demokrasi savunucuları yine kendine özgü çifte standardı oynuyor. Çok değil 20 yıl önce Avrupa’nın ortasında Bosna’da yüzbinler katledilmedi mi? Hatırlayalım. Kimyasal silah kullanılarak öldürülen insanlarla diğer silahlarla öldürülen insanlar arasında nasıl bir fark var ki kimyasal silah kullanılması kırmızı çizgi oluyor ve BM kınama kararı bile çıkaramıyor.

  Biz ülke olarak her türlü zulüme karşı çıkmalıyız. Sudan ‘da Darfur’da yapılan yüzbinlerin katliamına da karşı çıkmalıyız. Eğer dünyanın bazı ülkeleri Suriye’deki olaylara göz yumuyor bazı ülkelerde Mısır’daki olaylara göz yumuyorsa bu gibi ülkelerin insanlığı zaman zaman savunmaları yapmacık bir davranıştan öteye gidememektedir. İnsanların öldürülmesinin normal olmasını nasıl kabul edebiliriz. Bu kadar mı ihtiras ve kin kaplayabilir muktedir  olanları, muktedir olma isteği insanları bu kadar mı vahşi yapar. Demek ki yapıyor, Esad ve Sisi buna örnek. İşin garip tarafı bu gibi vahşi insanların varlığı önceden bilinmiyor muydu? Niye önceden tedbir alınamıyor. Mutlaka insanların ölmesi mi gerekiyor.

  Suriye’deki olaylara Rusya,  İran ve Çin göz yumuyorsa Mısır’daki olaylara Batı göz yumuyorsa, Libya’daki olaylarda hemen savaş uçakları ile müdahale ediliyorsa  batıdan insanlık ve insan haklarını korumak için normal bir davranış bekleyebilir miyiz? Hepimizin bildiği gibi batı insan hakları savunucuları teröristlerin hapishane koşullarını denetlemeye geldiklerinde neden sadece İmralı’yı dikkate alırken diğerlerini umursamadıkları unutulmamalıdır. Amaç insan haklarını savunmaksa neden bir kısmı da hepsi değil. Amaç belli kapitalizm ve emperyalizm ile kendi arzu ve amaçlarını gerçekleştirmek. Bölgedeki en önemli ülke olarak Atatürk’ün önderliğinde verdiğimiz bağımsızlık savaşının önemi bir kez daha ortaya çıkıyor. Zamanında bizi bölmeye parçalamaya çalışan ülkeler şimdi müttefikimiz ve onlarda kendi çıkarlarına göre çifte standart uygulamaktan çekinmiyorlar. Uyanık olmalıyız. Birlik ve dirlik halinde olmalıyız.

  Çölyak hastalığı bağırsaklarda sindirimi ve emilimi sağlayan yapıların bozulmasına sebep olan ve bağırsaklarda tahribata sebep olan bir rahatsızlıktır. Çölyak hastası kişilerde gluten içeren besinlere karşı hassasiyet vardır. Gluten buğday, çavdar ve arpada bulunan bir çeşit proteindir. Çölyak hastası kişilerde bağırsaklar bu proteine karşı bir çeşit reaksiyon gösterir, bu reaksiyonlar sonucunda bağırsakta oluşabilen hasar nedeniyle bağırsak faaliyetlerinde de bozulmalar olur.

  Çölyak hastalığı her çağda ortaya çıkabileceği gibi genelde çocuklarda 12 aylıkken yetişkinlerde ise 30 yaştan sonra görülür. Hastalığın belirtilerinin bir kısmı kişiden kişiye değişiklik gösterebilirken, genel belirtileri ise şöyle sıralayabiliriz;

  Kilo kaybı, kötü kokulu ve açık renkli dışkı, kansızlık, ishal, karın ağrısı, kemiklerde ağrı ve güçsüzlük, kramplar, eklem ağrıları, karında şişlik, çocuklarda gelişim bozukluğu, halsizlik ve sinirlilik.

  Çölyak hastalığının tanısı kan testleri ve bağırsak biyopsisi ile koyulur. Çölyak genetik bir hastalıktır, stres ve enfeksiyonlar hastalığın ortaya çıkmasını tetikleyebilir..

  Çölyak hastası kişilere uygulanan tedavi glutensiz diyettir. Ayrıca vitamin eksikliğinin eşlik ettiği durumlarda dışardan vitamin takviyesi uygulanır. Çölyak hastalarının yedikleri yiyeceklerin mutlaka glutensiz olması ve hast aların da bu konuda dikkatli olmaları ileride hastalığa bağlı olarak gelişebilen ve hayati açıdan ciddi risk oluşturabilecek diğer hastalıkların önlenmesinde büyük önem taşımaktadır.

                            Mihrace!

  Karanlığı bölen yıldızlar ve karanlığı boğan güneştir.

  Varlığın içinde yokluğun, yokluğun içinde varlığın keşfidir aşk!..

  Halilürrahman gölünde, Nemrutlaşan ruhumuza huzur aramaktır;

  Ayn-ı Zeliha gibi, Hz. İbrahim’e iman etmektir aşk!..

  Aşkınla yanan yüreğim ağıtlar haykırıyor, vaveylâlar koparıyor içimde. Erkeğin kemiğinden kadını yaratan Rabbim; kurtar beni bu aşk acısından. İlâhi kudretini ruhuma üfle bir kez daha. Bir kez daha çözülmez sırrına eriştir bedenimi. Dâr-ı bekâ’ya uçtuğu zaman aşkımın kudreti, elem ve keder sardı ruhumu. İşte o zaman sonsuza kadar nefesim ol Mihrace!

  Ey Müezzin! Cenazem musalla taşında, yüreğim sevdiğimde kaldı. Kıldır cenâze namazımı, ruhum kavuşsun kâinatın sevgilisi yüce Rabbime. Ey Rahman ve Rahim olan Rabbim; Ölümün acısını hissettirme bana. Mahşerin sıkıntısından kurtar ruhumu. Kabrin karanlığından aydınlığa kavuştur beni. Sırattan hızla geçmeme yardım et. Aşk ateşinde yanan bu aciz kulunu cehennem azabından koru.

  Tevbe güvercini kondu kalbime. Ya Rab! “Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden âbdûhu ve Resûluhu” diyerek sana kavuşmayı bana nasip eyle. Bilirim Senden başka İlah yoktur. Gaybı da, müşahede edilebileni de bilensin. En güzel bir biçimde kusursuzca var edensin. ‘Şekil ve suret’ verensin. En güzel isimler Senindir. Göklerde ve yerde olanların tümü Seni tesbih etmektedir. Emaneti Allah (c.c) olan yüreğim aşkın kapısıdır. O kapıdan adım at, gir içeri Mihrace!

  Eûzu-Besmele ile başlayan sevdam, El-hamdü li’llâh ile sol yanımda sonsuzluğa erdi. Bilir misin sevgili; beş vakit secdelerdeyim. Ellerime dualar yağıyor her secdede. Seni zikrederken âminlerde dilim, her âminde yüreğim sana ağlıyor. Sonra ”Vel Asr” diye başlayan sûre’nin hüznü çöküyor gözbebeklerime.     

  Çok değerli okurlarım, sizlerle aşağıda yazılı olan görüşlerimi paylaşmak isterim. Bana zaman ayırma  zahmetinde bulunan okuyuculara şimdiden teşekkür ederim. Çoğunuz fakında olmalı diye düşünüyorum. Her geçen günün, herkes için büyük bir kayıp olduğu gayet iyi bilinmelidir. Geçen zamanı asla geri döndürmek mümkün değildir. Bundan dolayı yarın ülke yönetimine aday olacak ve her alanda görev alacak gençlerin iyi yetişmesini gönülden arzularım. Az da olsa gençlere bir katkım olur düşüncesi ile armağan kitaplar devam etmektedir.

Yüce Türk Milletinin genç nesillerine :

  Devamlı akan zaman dilimleri içinde imkanlarım dahilinde küçük küçük de olsa bilimsel hizmetlerimin belgelerini ve okumanın önemini vurgulayan birkaç  yazımı diğer eserlerimle olduğu gibi “Armağan Kitaplar VII” başlığında ki özel hazırlanan kitapta da bir araya getirmeye çalıştım. Genel bir değerlendirmeye göre az okuyan bir milletiz. Okumayı sevenler okuduğunda bugün pek fazla olmasa bile, belki gelecekte yapılan bu hizmetin önemini anlayanlar daha fazla olabilir. Onlara rehber olurum diye not düşmek istedim. Gençlerimizin seçtikleri alanlara göre bilim adamlarının eserlerini okumalarında fayda görülür.

  1980’lerden beri içinde yaşadığımız “Bilgi Çağı” bilindiği gibi her alanda, her gün kendini yeniler oldu. Dünya da var olan devletlerde ve ülkemizde devamlı gelişen teknoloji ile karşı karşıyayız. Başkaları yapsın da biz kullanalım diye beklemek doğru değildir. Bilimden, Tarıma, her alanda üretici olmalıyız. Çağın gerisinde kalmamak için Türk Milleti olarak okumayı kendimize görev saymalıyız.  Eğitim öneminden dolayı birinci plana alınmalı. Şartlar ne olursa olsun, her yaşta okuma ile eğitim değişmez ilkemiz olmalı görüşünü savunmaktayım. Çünkü eğitim olmadan gelişme olmaz, önce duraklama sonra gerileme başlar. Bu durum Çağın gerisinde kaldığınızda açık ve net olarak  daha iyi hissedilir.

Her biri birer bilgi bankası olan kütüphaneler, kitaplar ile  milli ve manevi eserleri korumalıyız. Gelecek nesillere bırakabileceğimiz en iyi miraslar kitaplardır.

  Bilhassa bilgi çağında: Yüce Türk Milletinin birlik ve beraberliğinin devamını sağlamak; Atamızdan  bizlere emanet edilen: Vatanın bütünlüğünü korumak, bu uğurda gereken hizmetin her yaşta, her alanda ve her yerde devam etmesi milli görev olmalıdır. Son bir hatırlatma bilgi çağında kendimizi geliştirmek için okumanın ve Türk Milletine hizmetin yaş sınır yoktur.

  Sağlık dolu günlerde başarı dileklerimle hoşça kalın.