Yrd. Doç. Dr. Yahyaoğlu’nun uzunca bir süre kanser tedavisi gördüğü ancak 16 Aralıkta yaşamını yitirdiğini haberlerde öğrendik. Tedavi süresince belge sunulmadığı için yasal olarak işlemlere başlandığı ve resmi evrak düzenlenerek merhumun işine kanunlar gerekçe gösterilerek son verildiğini üzücü bir şekilde öğrendik. Eğer yaşasaydı, tedavi olduğunu belgeleyecek ve müstafi sayılma işlemi iptal edilecekti muhtemelen. Resmi açıklamaları duyduk, hepsi kanunlara uygun olduğu söyleniyor ama işin birde vicdani tarafı var, bunları yapanların vicdanı rahat mı? Bu kişinin çalıştığı yerde hiç mi arkadaşı yoktu, çalıştığı birimin idari görevlisi, Yüksek Okulun Sekreteri, Müdürü, harcama yetkilisi ya da diğer kişiler yok muydu ki Yahyaoğlu’nun durumu hakkında bilgi alamadılar.
Yani Yasalara göre, kişinin kapısına gittiler yok bir daha gittiler yok, öyle ki iki ay boyunca baktılar yok ve işe gelmiyor, öyleyse tutanak tutalım (resmi evrak olması gerekiyor ya) müstafi sayalım. Demek ki bu arada bu öğretim üyesinin iletişim bilgileri olmadığı için, ulaşabilecekleri birisi de olmadığı için Yahyaoğlu’nun kanser olduğunu Ankara Üniversitesi’nde tedavi altında olduğunu öğrenememişler ve demek ki Yahyaoğlu’nun kasıtlı olarak mesaiye gelmediğine hükmedip yine yasalar çerçevesinde müstafi saymışlar. Tekrarlıyorum bu iş yasalara uygun olduğu kadar vicdana uygun değildir.
Nedense zaman zaman duyarız işe gitmeden bankamatik memuru olanları, maaş alanları işte bunlar vicdanı sızlatıyor. Bir öğretim üyesi olarak yapılanın doğru olmadığını belirtmek istiyorum. Önceleri şöyle oluyordu rahatsızlığını beyan eden kişi kurumundan sevk kağıdı alır ve sağlık kuruluşuna giderdi böylece kurum kişinin durumundan haberdar olurdu. Sonra kurumun verdiği rapor işyerine verilirdi. Şimdi e-ortama geçildi bir tuşla kişilerin hakkında her türlü bilgiye ulaşıldığı günümüzde merhumun bilgilerine nasıl ulaşılmak istenmedi?
