Türkiye “Yapısal Reformlarını” tamamlamak zorunda olan bir ülkedir. Varlığını devam ettirmek, zengin ve mutlu insanların yaşadığı bir ülke olmak adına reformlar hayata geçirilmelidir. Yapısal reformları hayata geçirecek iradenin peşi bırakılmamalı ve bu irade hükümetlerin vizyonu ile sınırlı kalmamalı bir devlet politikası olarak, tam mutabakata dayalı olarak devam ettirilmedir.

  Hayat yarına yolculuktur hep, birey açısından. Bu yolculukta zaman zaman yolunuz başka yollar ile kesişir yada bu yolculuk anında yol üstünde yaşama dair bir çok olayları gözlemler, bu olayların sizi etkilediğini hissedersiniz. Bir bakmışsınız ki kapılmışsınız sizde bu sihirli akıntıya. Sürüklenmektesiniz birlikte etrafınızı saran yaşama dair nesneler içersinde. Bu yüzdendir her yeni günün yeni olgulara gebe oluşu. Bu yüzdendir ki her yeni günün insanın karşısına yeni sürprizler ile çıkışı.

  Yusuf Aymelek kardeşimle benim yolumun kesişmesi, 2008 yılı Mayıs ayının sonlarına rastlar. İlçe milli eğitimin, bir ilkbahar şiir dinletisi gecesinde; ben de, kütüphanedeki arkadaşların “birkaç yazar arkadaşınızla imza masası açar mısınız” tekliflerine istinaden kitaplarımızla hazır bulunduğumuz gecede yolumuz kesişti Yusuf kardeşimle.”Şiir kitabı olan bir arkadaşla tanışmak istiyorum” diye sorunca konunun muhatabı olan ben “şiir yazıyorsunuz galiba ” diye sormuştum. Ayak üstü kısa sohbetimiz sonunda, Kuzdere ilköğretim okulunda öğretmen olduğunu, iki yıldır burada görev yaptığını, şiire sevdalı bir gönül yolcusu olduğunu öğrenmiştim.

  Örgencilerin ve öğretmenlerin şiirler okuduğu gecede Yusuf öğretmenin kendi sesinden kendi şiirini dinleme olanağım olmuştu. Programdan sonra da sohbet ettik. Şiirlerini bir kitapta toplama düşüncesinin olduğunu da söylemişti o gece. Böylece arkadaşlığımız başlamış oldu. Daha sonraları, şiir köşesi yaptığım Kemer Gözcü gazetesin Şiirsel Yolculuklar köşesinden Yusuf öğretmenin bir çok şiirlerini okuyucular ile paylaştık. Zaman zaman sohbetlerimizde kitap yayınlama isteğinden bahsetti sık sık. 2009 Başlarında yayınlanması konusunda da fikir birliğine varmıştık. Yalnızlığımın Dişisi’nin siz okuyucuya uzanan yolculuğunun başlangıcı o günlere dayanır.

  Yusuf Aymelek şiirlerinde, kendine özgü anlatımı ile ebru sanatı estetiğinde, çok farklı duyguları bulacaksınız. Şiir şairden bir kesit olduğu kadar okuyucudan da bir kesittir her zaman. Bu yüzdendir okuyucunun elinde tuttuğu kitapla bütünleşmesi, bu yüzdendir okuyucunun kitaptaki şiirlerde kendini bulması. Bu yüzdendir aynı duygu sağanağında ıslanan yüreklerin yağmur damlaları gibi bir biri ile birleşerek bir ırmağa dönüşmesi ve bu ırmağın okyanusa yolculuğu.

  Sorgulayan, geçmişi analiz eden ve zaman zaman; “Yalnızlıkların dağıtıldığı acıları, yüreğinin her zerresinde hissederek”, kendini sorgulayacak kadar öz eleştiri içersinde duygularını ifade ederken gönül alemini masaya yatıran, bir laborant titizliğinde analiz eden, bireyi olduğu toplumu mısraları arasına resmeden arada insan portreleri çizen bir ressam edasında toplumdan kopmayan bir şair Yusuf öğretmen.

  Şair diyorum çünkü, benim şiir anlayışımda farklı anlatımların sahibidir şair. Şair imge yüklü kelimelerle anlatır duygu ve düşüncelerini. O‘nun yaşadıklarında her zaman sıra dışılık vardır ve anlatımı da sıra dışıdır her zaman.

  Bir şairin dışında hangi kalem sevgiliyi, “göz kapaklarının içine cep yapıp, resmini içersine koyar.” Hangi kalem, sevgiliye “gözbebeklerimin meleği” diye seslenir. Bu yüzden Yusuf kardeşim şair kimliğini hak eden bir kalem.

  Samimi insan yüreği gibi, “iki sevgilinin birbirine bakarken ısırdıkları simit” gibi sıcacıktır, onun anlatımı. O’nun mısralarında canlı bir tabloyu seyredersiniz çoğu zaman aşkı sevgiyi doğa ile işler. Renk renktir kelimeler bazen ay olur bazen dünya, bazen sokaktan bir manzaradır.

  Sevgiliye sitem ettiği kadar da, sevgiliyi yüceltmesini bilir son derece alçak gönüllü şairimiz. Sevgiliyi kapı üstünde bir tabloya, kendini kapı önündeki bir paspasa benzetmesi bundandır. Aslında içindeki sevginin yüceliği, alır onu kapı üstündeki tablonun yanına asar. Bunun farkındadır ama iki ayrı resim olmaktır üzüntüsü. Bu yüzden “görüş için gün sayan bir mahkumun ” burukluğunu yaşar. Bu yüzden her gidiş “kollarına vurulan bir kelepçedir” şairin. Bu yüzden “sahilde içilen aşk şarabıdır” onun düşleri. Özlem hiç bitmeyen duygudur her şairin gönlünde. Bu nedenle “gitmeler yetmez unutmaya.” Bu nedenle her sitemin içersinde aslında bir çağrı vardır sevgiliye. “Dağlardan boşalan seller gibi, Kıyıları vuran dalgalar gibi, Yere düşen şimşekler gibi gel” deyişi bundandır. Özlemi yüreğinin en derin yerinde hisseden her sevdalının isyanına benzer şairimizin isyanı. ” dev bir dalgadır ayrılık denen canavar” diyor bu yüzden.

  Hasretin pençesinde kıvranır kıvranmasına da şair yüreği, umudun gergefinde işler yarına dair beklentilerini, yarına dair düşlerini yalnız bir adam edasında.”Göçmeyi bekleyen kuş, Ekmeği ısıran diş, Cenneti gören düş ” gibi diyerek bekler sevgiliyi. Bilir ki umutlar biterse her şey biter. O peşinden sürüklendiği; düşlerinin koynunda büyüttüğü umudu seraba döner.

  Her şair gönül okyanusunda bir damladır. Okyanusa bir damla daha düştü. Sonsuzca şiirsel yolculuklara Yusuf kardeşim, sonsuzca şiirsel yolculuklara…

  Her yıl 5 Haziranda çevre günü kutlanmaktadır. Ne yazık ki bütün güzel söylenen sözlere rağmen çevre sorunları hızla artmaktadır. Bunun altında ciddi bir bilgi ve bilinç yetersizliği olduğu kanısındayım. İnsanın doğayı egemenliğine alma duygusu, yer yüzeyinin her tarafını rant olarak görmesi anlayışını doğurmuştur. İnsanın bencilliği ve çıkar ilişkileri ne yazık ki doğayı olumsuz etkilemektedir. Doğal ve sosyal çevre kirlilikleri iç içe bir bütün olarak bütün insanlığın geleceğini etkilemektedir. Bugün bölgemizde akan kan, gözyaşı ve şiddetin altında çıkar ve bencillikler berberinde yaratığı dolaylı çevre kirliliği ne yazık ki çoğu gözler tarafından görülmemektedir. Irak ve Afganistan’da yaşanan anlamsız savaş sonucu milyonlarca bombanın patlatılması, petrol kuyularının ateşe verilmesi başlı başına birer çevre sorunudur. Son günlerde Meksika Körfezinde meydan gelen BP’nin petrol platformunun çökmesi ile denize yayılan petrolün yarattığı çevre kirliliğinin doğal hayatı tehdit etmesidir.
  Bölge insanlarının bu savaşların etkisi ile yaşam zorlukları yaşarken, Gazzae’da ablukaya alınmış 1.5 milyon insanın açlığa mahkûm edilmesi de bir sosyal ve onun yaratığı doğal çevre sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Çoğumuzun anlamakta zorlandığı bu sosyal çevre sorunları dünyayı adım adım şiddete ve düşmanlıklara götürmektedir. 
 Günümüzde çevre sorunu insan doğa ekseninde yeniden ele alınmasını zorunlu kılmaktadır. Ne yazık ki bugün bu anlamda yaşadığımı sorunların büyük çoğunluğu insan faaliyetlerinden kaynaklanmaktadır. Yaşananlar insanın kendi geleceğini yok etmemsi için belirli bir bilgi ve bilence erişmesi ve aç gözlülükten uzak yaşamsı gerekiyor. İnsanın kendi bilincine erişmesi sınırlar sorumluk bilinci içinde hareket edecek şekilde eğitilmesi artık kaçınılmaz olmuştur. Ekoloji bilincinin yaşamın her alanında aranır olması gerekir. En azından sorumlu yetkililerin ekoloji bilgisi ve danışmanlarının olması zorunluluk arz etmektedir. İlgileneler için çevre günün önemi ve zorunluluğu aşağıda geniş olarak değerlenebilmiştir.
Çevre sorunu insanın doğaya etki etmesi ile başlamıştır
  İnsanın insan olma süreci ile başlayan ve birisinin diğerinden daha fazla pay almasını sağlayan ve bu uğurda binlerce yıllık yaşamda müşterek oranda yaşama savaşının geldiği nokta olarak görüyorum. Sanayi devrimi ile hızlanan ve XIX yüzyılın ikinci yarısında hızlanan ve insanın ilerlemesi adına başlayan olgu yalnızca insanın insan üzerindeki ağır baskısını değil aynı zamanda sistematik olarak doğanın tahribatını da beraberinde getirmiştir. Küreselleşmenin yarattığı olgu son yüzyılda her türden yağma ve yakıp yıkma ile birbirini izledi: Evet bugün hep birlikte şikâyet ettiğimiz artan çevre kirliliği, tatsız tuzsuz yiyecekler hepsi bir bütünün parçası olarak artan doğa dışı kullanımlarının bir sonucudur. Bu anlamda çevre sorunu insanın doğaya müdahalesi ile başlamıştır.
  İnsanın yaşam yolculuğunda kat ettiği aşamalar özetlendiğinde;
  Mağara yaşamından 104 katlı gökdelenlere,
  Mahrem yerlerini bitki yaprağı ile kapatan yaşamdan günde birkaç defa değişen suit takım    elbiselere,
  Avcılık ve toplayıcılıktan lüks restoranlara,
  Ok fırlatmaktan kıtalar arası balistik füzelere,
  Uçurtmadan uzay gemilerine,
  Öküz ile çekilen kanılardan, saate 500 km hızla giden süper iletken trenlere,
  Saldan modern uçak gemilerine, 
  Uçurtma ile haberleşmeden web ve e-posta ortamına
kadar insanın bilim teknoloji yaratısı tabii olarak bir bedel ödemek zorunda kalmıştır. Bütün bunların sonucu bugün ki dünyanın durumu şöyle özetlenebilir;

  Dünyaya her 20 dakikada 3.500 yeni doğan bebek katılırken bir veya birden fazla hayvan/bitki türü yok olmaktadır. Bu da yılda yaklaşık 27.000 türün kaybedilmesi anlamındadır. Tüm dünyada tatlı su tüketimi her 20 yılda 2 kat artmaktadır. Bu oran nüfus artışının 2 katından daha fazladır. Halen 31 ülke su kıtlığı tehlikesinde olup 1.4 milyar insan temiz içme suyu kaynağından yoksundur. Tüm dünyanın üçte ikisi yetersiz ve dengesiz beslenmektedir (başta A, E vitamini, Fe ve Zn noksanlığı) örneğin dünyanın en zengin ilk üç kişisinin serveti dünya en yoksul 48 ülkesinin ulusal gelirinden fazla. En zengin 225 kişinin toplam serveti dünya nüfusunun yarısının yıllık gelirine eşit. Bu bireylerin oluşturduğu uluslar da böyle. Dünyanın en büyük şirketinin 222’si, ilk 50 şirketin 34’ü ABD’li. Dünyanın en büyük şirketi Amerikan General Elektrik’in sermayesi Türkiye’nin 1998 bütçesinin yaklaşık 4 katı. Dünya nüfusunun % 5’ine sahip ABD dünya kaynaklarının % 40’ını tek başına kullanıyor.
  Bu ve benzeri verilere bütünsel bakıldığında dünyanın bu nüfus artışı ve dengesiz üretim ve dağıtımının sonucu artık kendi kendini götüremediği görülmektedir. İnsanlığın bu kısa tarihinin doğa üzerindeki olumsuz etkileri:
  Sanayi devrimi ve buhar makinesinin keşfedilmesinden bu yana 200, Wright Kardeşlerin ilk uçak deneyi ile başlayan insanın uzaya açılma sevdası ancak 66 yıl sonra gerçekleşmiştir. Ve insanoğlu ateşin icadından bu yana bilim ve teknolojide yaptığı gelişme ve yıkımı, son altmış yılda ikiye katlamış ve teknik deyimle dünya artık bu yükü taşıyamaz duruma gelmiştir. İnsanın son 100 yıllık küçük bir noktasal zaman dilimi içersinde yaşamı için 10 milyar yıllık ömrünün yarısına gelmiş dünya yaşamını alt üst etmesi ve hâlâ da bundan vazgeçmemesinin büyük bir bencillik, aç gözlülük ve haksızlık ile karşı karşıyadır. İnsanlar ve tüm diğer canlılar daha uzun süre yaşamak, ölümlerini geciktirmek için çabalarlar. Bu çabadan insan aklının ve düşüncesinin günümüze getirdiği insan hakları ve sürdürülebilir yaşam kavramları doğmuştur. Yine batıda artan çevresel tehditlere karşı gerek bilim insanları ve gerekse sivil toplum kuruluşları ve gençlik örgütleri hızla harekete geçerek bilimsel ve sosyal tedbirlerin alınmasına önayak
  Doğal çeşitlilik artık yerini tek çeşitliliğe yani mono kültüre bırakmıştır. Toprak daha yoğun işlenmeye ve daha fazla gübre kullanılmaya başlandı; nihayet bu yoğun girdi sonucu sular ve atmosfer kirlendi ve nihayet topraklar da kirlendi. Hızla büyüyen kentler, tropikal ormanların tahribatı, denizlerin ve ırmakların kirlenmesi, ozon tabakasının incelmesi, küresel ısınma ve asit yağmurları artık dünyanın giderek yaşanamaz bir duruma geldiğinin göstergesi olarak kabul edilmektedir. Fakat küreselleşme olgusu bu anlamda doğal ve etkinsel çeşitliliği tehdit ederken tekdüze, donuk bir sistem önermektedir. En tipik örneği son yıllarda dünyayı kasıp kavuran kısırlaştırılmış tohumların bütün dünyada aynı markada satılmasıdır. Bütün bu olumsuzluklar insan tarafından yapılmaktadır. İnsanın insanla savaşımında birbirine üstünlük sağlayamadığı durumlarda ise insan hakları ve sürdürülebilirlik ilkeleri ön plana geçmiştir.