Gündem o kadar süratli değişiyor ve/veya değiştiriliyor ki kişi ilgileneceği konunun ne olduğunu karıştırabiliyor. Kısaca yılbaşından yani 31.12.2012’den hemen önce başlayacak olursak;
Asgari ücret artışı belirlenirken konu ile ilgili sayın bakanımız asgari ücret artışı yapılırken ülke ve dünya gerçeklerini göz önünde bulundurmak zorundayız mealinden bir açıklama yapmıştı. Sonuç, artış günde 1.13 TL kadar oldu. Devletimizin bir kurumu olan TÜİK’in açıklamasına göre asgari ücret 4 kişilik bir ailenin açlık sınırının altında. Sayın vekillerimiz yani bizleri temsil etmek için bizlerin oyları ile seçilen vekillerimiz ise bir yasa görüşmesi sırasında kendileri için (çok yıpratıcı bir ortamda çalışmalarından olsa gerek) yıpranma payı kanununu çıkardılar. Ben duymadım ama iktidar ve muhalif vekillerimizden hayır biz yıpranmıyoruz gerek yok sesi çıkmadı. Eğer itiraz eden oldu ise bağışlasınlar. Maliye bakanımız ise emeklilerimizin diğer ülke emeklilerinden daha çok ödeme aldıkları mealinden bir açıklama yapmıştı. Belki de haklıdır maliyeci değiliz, bir açıklaması vardır. Acaba kendi emeklilik gelirleriyle karıştırıyor olabilirler mi diye düşünmeden edemiyor insan.
31.12.2012’den sonra zam gelmeyen (Enerji bakanımız Ocak ayında doğal gaza zam gelmeyecek demişti gerçekten gelmedi) ama insanların doğal gazı en az kullandığı yaz aylarında yapılan zamların etkilerini şimdi görünce şok geçirenleri basından takip ediyoruz. Bu arada en ilginç durum ise enflasyonun % 6’larda olması. Nasıl? Hayret! Elektrik, doğal gaz, su, taşıma, gıda daha sayamayacağımız pek çok alanda trafik cezaları, harçlar vs gibi vergiler ve artışlar başka ülkede mi oluyor da bizdeki enflasyon onun için % 6′ larda oluyor. Benim merak ettiğim konu şu, milletimizin gerçekten enflasyonun bu rakamda olmadığını biliyor olmasına rağmen bu rakamı açıklayanların milletin enflasyonu %6′ larda olduğuna inandıklarına nasıl inanıyorlar. Yani kendileri gelir açısından refah ve mutluluk içindeyseler milleti de öyle mi sanıyorlar acaba? Bilemiyorum, bu mantıklı bir şekilde nasıl izah edilebilir.
N.Ç davasında 13 yaşında kendi rızasıyla o tecavüzcülerle birlikte olduğu yönünde açıklama yapıldı. Bu tür karar ancak bizim gibi ülkelerde görülür demek istemiyorum artık, bu kararı alanların vicdanları rahat mı? Ne yapalım kanun böyle demekle geçiştirilebilir mi? Nerede hukukun kanunlar üstündeki (kişiler üstündeki değil) üstünlüğü. Hiç mi düşünmediler? Böylesine komik ceza alanların kendileri böyle bir durumla karşılaşsa bu cezalar hakkında ne düşünürlerdi? Böyle adalet mi olur yaa. Yazıklar olsun bu tecavüzcülere, yazıklar olsun adaletin yetersizliğine. Bu arada hatırlayalım bir kadın bebesiyle hapse girdi 15 yıl ceza aldı, kocası şikayetçi olmadığı halde amme davası sonucu sistem kadını hapse attı. Aynı sistem 13 yaşındaki bir çocuğun kendi rızasıyla tecavüzcülerle birlikte olduğuna karar veriyor. Hukukçu değiliz ama vicdani hukuk bu kararın doğru olmadığını söylüyor.
Son günlerin en önemli konusu, terörün sona ermesi, terörün sonlandırılması. Terörün sonlanmasını kim istemez? Kim refah ve huzur içinde yaşamak istemez? Cevap belli, korku ve kandan beslenen istemez. Terör hiçbir zaman huzurlu bir ortamın olmasını amaç edinmemiştir. Peki terörün sonlanması için kiminle müzakere yapılıyor? Teröre neden olanlarla yapılıyor. Çok dikkatli olmak lazım. Daha önceleri terörist başı deniliyordu şimdilerde İmralı deniliyor. Terörün sonlandırılması için müzakere yapılması gerekliliği, İmralı’nın muhatap alınması gerekliliği bir parti tarafından çok önceleri söylenirken devlet terörle müzakere etmez mücadele eder deniliyordu. Ne oldu? Yeni senaryolar mı sahneye konuldu? Öyleyse sözüm ona kendilerine barış elçileri diyenler barış için neden insanları katletmeyi savundular ve şimdi artık silahlar sussun diyorlar. Bilemiyoruz, toplumumuzun duyarlığı ve ulusumuzun bütünlüğü dikkate alınarak dikkatli adımların atılması gerekir. Huzur bu topraklar üzerinde yaşayan her vatandaşın ama her vatandaşın hakkıdır, teröristin, terörün değil.
